poniedziałek, października 21, 2019

Czy edukacja seksualna jest potrzebna w polskich szkołach?

Czy edukacja seksualna jest potrzebna w polskich szkołach?
Ostatnio zrobiło się dość głośno na temat edukacji seksualnej w Polsce. Spowodowane to jest polityczną nagonką jakoby edukacja seksualna prowadziła do deprywacji młodych ludzi, a także namawiała do masturbacji i innych czynności seksualnych, homoseksualizmu a także ponoć rozbudza  je seksualnie... 



Gdy tylko przeczytałam te i podobne zarzuty kierowane w kierunku osób prowadzących i organizujących edukację seksualną to pomyślałam sobie o tym, jak to nasza polska młodzież musi być seksualnie niewyżyta! 

Skoro przekazywanie wiedzy i dowiadywanie się na tematy związane z ludzką seksualnością, która notabene dotyczy każdego człowieka, jest gorsząca to przychodzą mi na myśl kolejne pytania: w jaki sposób młodzież ma dowiadywać się o  przebiegu ciąży?; jak wygląda poród?; gdzie mają szukać informacji o tym co warto a czego wręcz nie należy robić w czasie ciąży?; skąd nastolatkowie mają wiedzieć jak budować relacje z innymi, po to by być dobrymi żonami/ mężami?; jak kontrolować swoje ciało?; skąd mają wiedzieć że są wykorzystywane? ..... takich pytań można by mnożyć i mnożyć... 

Pytam się więc skąd? Może Wy mi odpowiecie... Może powiecie mi dlaczego cofamy się do średniowiecza? Czy nie sądzicie, że świadomość własnego ciała oraz wiedza dotycząca ludzkiej seksualności pozwoli nam właśnie ochronić młodzież przed wykorzystaniem seksualnym i przemocą?

Już i tak edukacja seksualna leży i kwiczy i błaga, o to by jeszcze bardziej i to w sposób naukowy (czyli obiektywny) przekazywać potrzebną wiedzę młodym pokoleniom.

W tym wpisie chce Wam pokazać czym jest edukacja seksualna, jakie są jej cele, treści a także zachęcić Was do tego Drodzy Rodzice, by Wasze pociechy uczęszczały na tego typu zajęcia.




EDUKACJA SEKSUALNA CZYLI CO?

Tak jak już wspomniałam edukacja seksualna to zagadnienie kontrowersyjne, bo jest  tematem  ważnym z punktu widzenia młodych ludzi dorastających do pełnienia ról osób dorosłych i jednocześnie uwikłana w sieć stereotypów, poglądów prawnych i ideologii. 

Edukacja seksualna w różnych zagranicznych i polskich publikacjach funkcjonuje pod pojęciami takimi jak: wychowanie do życia w rodzinie, przysposobienie do życia w rodzinie, wychowanie seksualne. Wszystkie te pojęcia sprowadzają się do opisu jednych z najważniejszych kwestii wychowania czyli do wychowania do życia w społeczeństwie, w zdrowiu fizycznym i psychicznym, do przygotowania do życia w rodzinie, przygotowania do pełnienia ról w życiu dorosłym, poznania własnej płci i  tożsamości płciowej. Wszystkie te zagadnienia mieszczą się w definicji edukacji seksualnej. 
 Najbardziej złożoną definicją jednak jest definicja Światowej Organizacji Zdrowia, którą poniżej przytoczę: 
Edukacja seksualna oznacza naukę o kognitywnych (poznawczych), emocjonalnych, społecznych, interaktywnych i fizycznych aspektach seksualności. Edukacja seksualna rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie i prowadzona jest dalej w okresie młodzieńczym oraz w okresie dorosłości. W przypadku dzieci i młodzieży jej celem jest wspieranie i ochrona rozwoju seksualnego(…).
Dopełnieniem powyższej definicji są słowa M. Trawińskiej, które określają edukację seksualną jako ogół oddziaływań grup społecznych, podejmowanych przez różne instytucje (takie jak państwo, różne organizacje), programy tworzone przez media oraz agendy międzynarodowe, których celem jest dostarczanie wiedzy (w różnych fazach życia), samopoznanie młodego człowieka, nauka wyrażania emocji oraz zachowań. Mamy tutaj przede wszystkim funkcję społeczną, poznawczą, emocjonalną, rozwojową (ponieważ jest określona w czasie), psychologiczną (bo dotyka sfer tożsamości płciowej). 

W Polsce cele i treści edukacji seksualnej zostały określone na podstawie podstawy programowej stworzonej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Możecie ją znaleźć między innymi pod tym linkiem: PODSTAWA PROGRAMOWA

Abstrahując już teraz od formalnych dokumentów określających to, czym edukacja seksualna będzie zajmować się w danym kraju to istnieją również ideologiczne przesłanki, które maja wpływ na cele i treści edukacji seksualnej, takie jak na przykład :

  • cele chrześcijańskie, które zakładają, że edukacja seksualna powinna skupić się na nauczaniu w kierunku samopoznania, dzięki któremu możliwa jest samokontrola do życia samotnie, w rodzinie, małżeństwie czy celibacie. Krótko mówiąc wychowuje się człowieka, który ma określone wartości. 
  • cele liberalne zakładają poszerzanie wiedzy młodych osób dotyczących ich płciowości, nauczanie tego, w jaki sposób realizować potrzebę seksualną i jednocześnie w jaki sposób unikać niechcianych konsekwencji w tym zakresie. 
  • cele personalistyczne skupiają się na relacjach międzyludzkich związanych z sferą seksualną. Wychowanie to opiera się na płciowości, wychowania do miłości oraz małżeństwa i rodziny.
Modele edukacji seksualnej 


Na arenie międzynarodowej obecne są różne wizje edukacji seksualnej. Według standardów WHO, można wyróżnić trzy typy edukacji seksualnej.

Typ pierwszy to typ A czyli abstinence education inaczej nazywany wychowaniem do czystości- abstynencji seksualnej. Typ ten przedstawia wychowanie do miłości i zachowanie abstynencji aż do zawarcia związku małżeńskiego. Ważną kwestią jest poznanie własnej kobiecości i męskości, ponieważ wtedy jest możliwość osiągnięcia pełnej dojrzałości, a ta dojrzałość wyraża się w godnym traktowaniu swojej seksualności oraz drugiego człowieka. 

Typ drugi zwany typem B to biological education, czyli biologiczna edukacja seksualna. Edukacja ta zwraca szczególną uwagę na przekazywanie wiedzy w zakresie biologicznym, czyli anatomii i fizjologii człowieka. Dodatkowo poświęca uwagę na środki antykoncepcyjne i metod zapobiegania ciąży. Typ ten wolny jest od wszelkich zasad moralnych i ideologii duchowych.

Trzeci typ C, zwany comprehensive education, czyli złożona edukacja seksualna która zawiera oba powyższe typy. Typ ten bazuje na powyższych zagadnieniach: wiedzy biologicznej w zakresie prokreacji, wiedzy w zakresie rozwoju płciowości, kwestie przemocy seksualnej, środków antykoncepcyjnych, itp.

Każde z tych podejść ma swoje wady i swoje zalety. Nie potrafię powiedzieć, który z nich byłby najodpowiedniejszy. Najważniejsze to być po prostu świadomym tych kwestii! Do tego też Was Rodzice zachęcam! 
Czytajcie, dowiadujcie się, szukajcie pomocy u specjalistów. Lepiej żeby Wasze dzieci dowiedziały i nauczyły się  od Was, jak naprawdę wygląda życie dorosłego człowieka, z czym związana jest seksualność i w jaki sposób budować prawidłowe relacje😉

Spróbujcie odpowiedzieć sobie teraz na pytanie zadane w tytule wpisu: Jak myślicie, czy edukacja seksualna jest potrzebna w polskich szkołach? 

Dzisiaj trochę krótko o edukacji seksualnej, krótki wstęp do dalszych rozważań. Mam nadzieję, że podzielicie się ze mną swoimi przemyśleniami. 





Bibliografia: 
Biuro Regionalne WHO dla Europy i BZgA, Standardy edukacji seksualnej w Europie. Podstawowe zalecenia dla decydentów oraz specjalistów zajmujących się edukacją i zdrowiem, 2002. 
M. Chomczyńska- Miliszkiewicz, Edukacja seksualna w społeczeństwie współczesnym. Konteksty pedagogiczne i psychospołeczne, Wydawnictwo Uniwesytetu Marii Curie- Skłodowskiej, Lublin, 2002.
L. Szymczyk, Wpływ działań edukacyjnych na kształtowanie relacji w rodzinie w aspekcie wychowania seksualnego, Górnośląska Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Kardynała Augusta Hlonda, Mysłowice, 2011.
www.stop-seksualizacji.pl/index.php/edukacja-typu-b/edukacja-typu-a-edukacja-typu-b
K. Urban, ABC edukacji seksualnej, w: Wychowawca, nr 4/2009.

poniedziałek, października 07, 2019

Instrumenty muzyczne- przepisy

Instrumenty muzyczne- przepisy
Przyszła jesień, zrobiło się szaro, buro i deszczowo... I jakoś tak smutno :( 

W taki nastrój i pogodę nie ma nic lepszego niż kreatywne zajęcia wykorzystujące muzykę! :) Muzyka od zawsze jest nam bliska. Muzyka rozwija nasz zmysł słuchu, pobudza kreatywność i poprawia nastrój. 

Zabawy muzyczne są niezwykle lubianym zajęciem w każdym wieku. Wystarczy tylko zobaczyć, w jaki sposób dzieci czy młodzież reaguje w momencie podania im do ręki obojętnie jakiego instrumentu. Naturalną reakcją jest jego wypróbowanie, w jaki sposób się na nim gra i jaki efekt można uzyskać. 
A już najbardziej fantastyczną rzeczą jest kiedy dzieci czy uczniowie mogą stworzyć swój własny instrument, a następnie zagrać na nim! Rozwija poczucie sprawczości, kreatywność, sprawność manualną... 



Dzisiaj przedstawię Wam kilka przepisów, które sprawdzą się w grupie przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Zapraszam do czytania i dzielenia się! :) Dajcie znać w komentarzu, czy znacie jakieś inne przepisy na instrumenty! :)

BUTELKOFON

Potrzebne materiały: 

  • 8 szklanych butelek 
  • 3 drewniane belki/metalowa rama /drewaniana półka
  • Sznurek 
  • Woda 
Wykonanie: 

Pierwszą rzeczą, którą przygotowujemy, jest rama. Na niej będą wisiały butelki. Dwie drewniane belki o długości ok. 1,5m wkopujemy w odległości ok. 1,5m od siebie. Belki te łączymy trzecią, tworząc coś w rodzaju trzepaka. Na tej poziomej belce wieszamy butelki, pierwszą pustą – jej dźwięk to "do", do następnej butelki nalewamy tyle wody by powieszona wydawała dźwięk "si". Wylewając i wlewając wodę stroimy nasz instrument, uzyskując coraz to niższe dźwięki. Można również spróbować ustawić je na płaskiej powierzchni, jednak dźwięk wtedy nie będzie taki sam jak przy powieszonych butelkach :)

Gramy uderzając pałeczkami (drewienkami) w odpowiednie butelki. Można grać nawet na cztery ręce! Komponować! I na pewno wspaniale się bawić!

Butelkofon wymaga trochę przygotowania i czasu, natomiast efekt zapewniam Was murowany! A już szczególnie kiedy dzieci mogą pomóc Ci w jego przygotowaniu! 

GRZECHOTKA

Potrzebne materiały: 

  • Kubek po jogurcie 
  • Garść ryżu, fasoli, kaszy manny itp. 
  • Gumka recepturka
  • Bibułka 
  • Klej do tapet, Naczynie do rozrabiania kleju 

Wykonanie: 
Garść ryżu wsypujemy do kubeczka po jogurcie.  Z arkusza bibułki odrywamy większy kawałek i okrywamy nim otwór kubka. Za pomocą gumki staramy się jak najbardziej napiąć papier. Resztę bibułki drzemy na drobne kawałki, a klej do tapet rozdrabniamy w naczyniu. 
Pokrywamy kubek klejem i zamykającą otwór bibułkę. Oklejamy go kawałkami bibułki. Pozostawiamy grzechotkę do wyschnięcia.

Ponadto zanim przystąpicie do uzupełniania kubeczka dzieci mogą pomalować swoje kubeczki po jogurcie lub przyozdobić je według własnego uznania :)

GRZECHOTKA Z ŻARÓWKI

Potrzebne materiały: 

* Spalona żarówka 
* ½ arkusza gładkiej bibułki 
* Klej do tapet
* Naczynie do rozrabiania kleju 

Wykonanie: 
Drzemy bibułkę na kawałki. Rozrabiamy klej.  Pokrywamy klejem żarówkę i oklejamy kawałkami bibułki.  Ponownie nakładamy klej i przystępujemy do oklejania następnej warstwy skrawków bibułki. Powtarzamy to kilka razy, aż do wyczerpania zapasu bibułki. Jako ostatnią nakładamy warstwę kleju i pozostawiamy do wyschnięcia na dwa dni. Po upływie tego czasu bierzemy grzechotkę i uderzamy nią energicznie o krawędź stołu, aby żarówka się rozbiła. 

Największą atrakcją jest ostatni etap pracy nad grzechotką, gdy wreszcie możemy rozbić żarówkę i po raz pierwszy usłyszeć grzechoczące odłamki szkła wewnątrz instrumentu. 

MARAKASY




Potrzebne materiały: 

  • 2 Puszki po kawie z pokrywką 
  • Kolorowe kartka z kalendarza 
  • Klej 
  • Taśmy ozdobne/ wstążki 
  •  5-10 ziaren grochu/ koralików 
Wykonanie: 

Puszkę po kawie oklejamy kolorową kartką z kalendarza. Dobieramy kolorystycznie kawałki taśmy ozdobnej/ wstążki i przyklejamy je do pokrywki. Do puszki wrzucamy suche ziarna grochu albo koraliki i nakładamy pokrywkę. Trzymając w obu rękach po jednej puszce, kołyszemy nimi energicznie w przód i w tył. Ziarenka rytmicznie stukają, a kolorowe wstążki szeleszczą w takt muzyki. 

CZYNELE

Potrzebne materiały:
  • Listewka dł. 50cm szer. 0,5cm 
  • Farby plakatowe lub lakier, pędzel 
  • 4 zakrętki do butelek lub słoików 
  • 4 kapsle 
  • Gruby gwóźdź, 4 cienkie gwoździe 
  • Młotek 
  • Kawałki wstążek 
  • Nożyczki 
  • Pinezka
Wykonanie: 

Malujemy listewkę na ulubiony kolor. We wszystkich kapslach i zakrętkach robimy w środku otwory grubym gwoździem. Przed przystąpieniem do wbijania gwoździa podkładamy deseczkę, aby nie uszkodzić blatu stołu. Kapsle i zakrętki można polakierować. Cienkimi gwoździkami przybijamy zakrętki i kapsle parami do listewki. Powinny stykać się na przemian denkami i koronami. Gwoździe wbijamy na tyle głęboko, by mocno tkwiły w listewce, ale kapsle i zakrętki muszą się swobodnie kołysać. Odcinamy kawałki kolorowych wstążek różnej długości  mocujemy je pinezką do końca listewki. Pałeczka z czynelami jest gotowa. 

KLAWESY/ KASTANIETY


Potrzebne materiały:
  • 2 drewniane łyżki 
  • Arkusz papieru ściernego 
  • Rzemyk o dł. ok. 20 cm 
  • Ręczna wiertarka 
  • Akwarelki, pędzelek 
  • Lakier bezbarwny 
Wykonanie: 
Kołatki i kastaniety wykonujemy z dwóch drewnianych łyżek. Z odpiłowanych trzonków robimy klawesy, z okrągłych części kastaniety. Za pomocą obu instrumentów możemy wystukiwać rytm melodii. 

Odpiłowane końce trzonków łyżek wygładzamy papierem ściernym. Malujemy trzonki akwarelkami w dowolnie wymyślone wzory. Po wyschnięciu farby spryskujemy bezbarwnym lakierem.  
Kiedy lakier dobrze obeschnie, klawesy są gotowe. Uderzając w nie rytmicznie lub pocierając jedną o drugą wydobywamy z nich dźwięki. 



Kastaniety robimy z odpiłowanych okrągłych części łyżek. Wygładzamy papierem ściernym miejsce przecięcia. W węższym końcu nawiercamy w każdej części po dwa otwory.  Składamy obie części wypukłą stroną na zewnątrz i przewlekamy rzemyk przez otwory. Kastaniety zdobimy dowolnie. Żeby farba się nie rozmazywała spryskujemy instrument lakierem bezbarwnym. 
Chcąc grać, wkładamy środkowy palec w rzemienną pętlę do góry i ujmujemy instrument wnętrzem dłoni. Otwierając i zamykając dłoń wybijamy rytm.


JAJKA PLASTIKOWE

Potrzebne materiały:
  • plastikowe opakowanie po Kinder Niespodziance
  • kaszka manna, kasza, drobny groch, itp. 
  • farby, pędzle/ kolorowy papier, klej
Wykonanie:

Plastikowe opakowanie można przyozdobić według uznania. Do opakowania wrzucamy kaszkę mannę lub inne wybrane przez nas materiały a następnie zamykamy je. I viola! Jajka plastikowe gotowe :)



Bibliografia: 
 M. Bartold. Było śpiewająco! „Zuchowe Wieści” 1994, nr 2 (42), s. 11.
U. Barff, I. Burkhardt, J. Maier, Każde dziecko to potrafi, Warszawa 1995, s. 190-191, 192-193. 
 D. Ruppert. Każde dziecko to potrafi: ze starego – coś nowego. Warszawa. s. 45, 48.


Copyright © bluefingersbywiola , Blogger