"Wyrażamy nasze emocje"- przykładowy scenariusz zajęć rozwijających kompetencje emocjonalno- społeczne

 Kolejna inspiracja na zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno- społeczne. 

Wszystkie inne przykładowe scenariusze znajdziesz TUTAJ. 

Temat: Wyrażamy nasze emocje

Cele operacyjne: 

a) Wyrażanie uczuć i nastrojów przez członków grupy

b) Nauka rozpoznawanie emocji

Przebieg zajęć: 

a) Część wstępna 

- Powitanie

Dzieci chodzą swobodnie po sali, wykonują kolejno gesty powitalne, które wskazuje prowadzący zajęcia. Dzieci dotykają kolejno wymieniane części ciała zgodnie z komendą: ręka wita rękę, lewa noga wita prawą nogę, ucho wita ucho, plecy witają plecy, łokieć wita łokieć , itp.

- Rundka: Prosimy uczestników grupy o określenie swojego nastroju w skali od 1 do 10 oraz wyjaśnienie dlaczego właśnie na tyle go ocenili.

- Burza mózgów : Jakie znamy emocje? W jaki sposób można je przedstawić? Jak one wyglądają?

b) Część właściwa

Zabawa 1. Album emocji

Prowadzący rozkłada planszę podzieloną na dwie części tabeli, po jednej stronie znajduje się rubryka o nazwie „ Najczęściej czuje się...”, a po drugiej o nazwie „ Chciałbym czuć się...”. Prowadzący rozdaje uczestnikom komplet własnoręcznie wykonanych papierowych emotikonów przedstawiających różne rodzaje emocji i prosi każdego uczestnika o przyklejenie dowolnej ilości emotikonów po obu stronach tabeli. Na koniec zadania każdy uczestnik tłumaczy grupie, dlaczego najczęściej odczuwa dane emocje oraz jakich emocji brakuje mu na co dzień. Grupa może przeanalizować daną ilość konkretnych słoneczek po obu stronach tabeli i spróbować określić jakie nastroje dominują w grupie.

Środki pomocnicze: Papierowa plansza, kolorowe emotikony wykonane z papieru, klej

Zabawa 2. Karteczki z uczuciami/ emocjami

Uczniowie losują karteczki z nazwami uczuć i demonstrują po kolei w sposób niewerbalny dane uczucie/ emocje. Zadaniem pozostałych jest ją odgadnąć, a następnie podać propozycje sytuacji, w których dana emocja mogłaby zostać wyrażona. 

Środki pomocnicze: kapelusz, karteczki z napisanymi emocjami

Zabawa 3. Nastrojowa muzyka

Dzieci siedzą w kręgu. Prowadzący włącza nastrojową muzykę i prosi dzieci o zamknięcie oczu i przyjęcie wygodnej pozycji ciała. Po pewnym czasie, zmienia muzykę na szybszą i głośniejszą, później z powrotem na relaksacyjną. Prowadzący po wyłączeniu muzyki, gdy dzieci już otworzą oczy, pyta im się jak zmienił się ich nastrój w zależności od muzyki oraz jakie emocje odczuwali podczas słuchania. Uczestnicy mogą wymienić się doświadczeniami i je porównać.

Środki pomocnicze: magnetofon, płyta

Zabawa 4. Bajka o uśmiechach – załącznik nr 1

Przeczytanie przez prowadzącego bajki pt: „ Bajka o uśmiechach” autorstwa Andrzeja Niedźwiedzia i Natalii Usenko. Po wysłuchaniu bajki rozmowa na temat tego :

- O kim była bajka?

- Co dała mama Kubie zamiast śniadania?

- Komu podarował uśmiechy chłopiec?

- Na czym polegała ich czarodziejska moc?

- Skąd mama brała uśmiechy?

- Co może zdziałać uśmiech?

Burza mózgów z uczestnikami: w jakich sytuacjach jesteśmy radośni, jak wtedy wyglądamy.

Zabawa 5. Malowane uczucia

Uczestnicy zajęć kolejno malują na papierze jakąś osobę, przedmiot lub sytuację koncentrując się na jednej wymyślonej przez siebie emocji. Po skończeniu wszystkich rysunków, grupa stara się odgadnąć jaką emocję przedstawia dany rysunek, jakich linii kredki oraz jakich kolorów użył jego autor do wyrażenia danej emocji.

Środki pomocnicze: kolorowe kredki, arkusz papieru


c) Część końcowa

- Rundka: Prosimy uczestników o ponowne ocenienie ich nastroju w skali od 1 do 10 oraz jeśli nastrój uczestnika grupy uległ zmianie, o wyjaśnienie, co na to wpłynęło.

- Podsumowanie zajęć i pożegnanie zabawą: „Kłębek sznurka”

Wszyscy siadają w kręgu, Jedna osoba trzyma w dłoniach kłębek włóczki, kończy zdanie „ Jesteśmy jedną grupą, dlatego dziś chciałbym sprawić radość...”-wymieniając imię jednego z członków grupy i rzucając do niego kłębek, w dłoni zostawiając sobie koniec sznurka. Następne osoby powtarzają czynność. Na koniec prowadzący przecina nitki w kręgu.

Środki pomocnicze: kłębek włóczki, nożyczki

Załącznik 1. Treść bajki 

Bajka o uśmiechach

Pewnego ranka Kuba wybierał się na spacer.
- Weźmiesz ze sobą kanapki? - spytała mama.
- Nie - powiedział Kuba. - Są za ciężkie.
- To weź kilka uśmiechów - powiedziała mama. - Zawinę ci je w papier. Są leciutkie.
I mama włożyła Kubusiowi uśmiechy do kieszeni.
- Dziękuję! - powiedział Kuba i pobiegł na podwórko.
Przy piaskownicy siedział piesek Pucek i warczał jak traktor:
- R-r-r-r...
Dzieci bały się podejść do piasku
- Masz, Pucku! - powiedział Kuba i dał pieskowi jeden z uśmiechów mamy. Pucek bardzo się ucieszył i więcej nie warczał.
Kuba chciał pozjeżdżać, ale siedział tam właśnie duży chłopak.
Bawił się w czołg i nikogo nie wpuszczał.
- Masz! - powiedział Kuba i dał chłopakowi uśmiech.
- Ho, ho! Dziękuję - powiedział chłopak.
Zwolnił zjeżdżalnię i pobiegł się bawić z kolegami.
Kuba zjechał kilka razy i nagle zobaczył małą dziewczynkę, która płakała na schodach.
- Nie płacz! - powiedział Kuba.
Wyjął z kieszeni ostatni uśmiech, który dostał od mamy, i dał dziewczynce. Mała od razu przestała płakać.
- A dla mnie? A dla mnie? - zawołały dzieci ze wszystkich stron.
Kuba sprawdził w kieszeniach, ale nie zostało w nich nic. Bardzo się zmartwił i pobiegł do domu.
- Mamo! - zawołał. - oddałem wszystkie twoje uśmiechy! I co ja teraz zrobię?
A mama przytuliła Kubę mocno i powiedziała: - Nie martw się. Mam dla ciebie tyle uśmiechów, że starczy na sto lat. A może i na sto pięćdziesiąt.

Przedstawiam wiele propozycji ćwiczeń i zabaw, można, a nawet warto rozdzielić je na dwie części, tak aby mieć więcej czasu na przeprowadzenie danej zabawy. 

Oprócz proponowanych zabaw polecam również wykorzystanie w czasie zajęć gier terapeutycznych m.in.:

1. Góra uczuć - Wydawnictwo Heim

2. Emocje- Wydawnictwo Epideixis

3. Gra na emocjach - Wydawnictwo Nasza Księgarnia.

Jak podoba Ci się ta propozycja zajęć?