niedziela, marca 17, 2024

Zagadki wpływają na rozwój poznawczy dziecka- "Zgadnij. Nazwij. Połącz! Gimnastyka umysłu z 20 zagadkami obrazkowymi"

Zagadki wpływają na rozwój poznawczy dziecka- "Zgadnij. Nazwij. Połącz! Gimnastyka umysłu z 20 zagadkami obrazkowymi"

Wiesz jakie aktywności wpływają na rozwój poznawczy dziecka? Są to między innymi zagadki! Zagadki są wartościowe dla rozwoju poznawczego dziecka z kilku powodów:

  • Ćwiczą logiczne myślenie i umiejętność rozwiązywania problemów. Dziecko musi analizować informacje, wyciągać wnioski i szukać odpowiedzi, co rozwija jego umiejętność myślenia analitycznego.

  • Wspierają rozwój językowy. Zagadki wymagają od dziecka formułowania odpowiedzi, co pomaga w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych, słownictwa i gramatyki.
  • Ćwiczą pamięć. Rozwiązywanie zagadek wymaga zapamiętania treści pytania i analizowania dostępnych informacji, co rozwija pamięć.
  • Wspierają kreatywność. Zagadki wymagają elastycznego myślenia, dopasowywania różnych informacji i szukania nietypowych rozwiązań, co rozwija zdolności twórcze dziecka.
  • Uczą koncentracji i cierpliwości. Rozwiązywanie zagadek wymaga skupienia uwagi i logicznego myślenia, co pomaga dziecku w rozwijaniu umiejętności koncentracji i cierpliwości.


Wszystkie te umiejętności są istotne dla ogólnego rozwoju poznawczego dziecka i pomagają mu w osiąganiu sukcesów w szkole i w życiu codziennym. Dlatego warto regularnie angażować dziecko w rozwiązywanie różnego rodzaju zagadek i łamigłówek.

Ostatnio Wydawnictwo Kropka wydało przepiękną książkę. Dr Gareth Moore to mistrz w kreowaniu fascynujących zagadek i łamigłówek, a jego najnowsza książka Zgadnij. Nazwij. Połącz! Gimnastyka umysłu z 20 zagadkami obrazkowymi nie zawodzi w tej kwestii. Ta książka to prawdziwe wyzwanie dla umysłu, która sprawi, że czytelnik będzie chciał wracać do niej wielokrotnie.




Głównym atutem tej książki są zagadki obrazkowe, które angażują czytelnika w proces logicznego myślenia, spostrzegawczość i kreatywność. Każda strona staje się polem do intelektualnego zadania, gdzie musimy skoncentrować się na szczegółach, łączyć fakty i wyciągać wnioski. Autor doskonale balansuje między łatwością a trudnością, zapewniając dziecku umysłowe wyzwanie.



Książka nie tylko zapewnia rozrywkę, ale również stymuluje umysł i rozwija umiejętności analitycznego myślenia. Jest idealna jeśli poszukujemy sposobu na aktywne spędzanie czasu z dzieckiem, jednocześnie ćwicząc umiejętności poznawcze.
Książka sprawdzi się na zajęciach rewalidacyjnych, korekcyjno- kompensacyjnych. Jest świetnym sposobem na spędzenie czasu w świetlicy szkolnej. Bardzo podoba mi się to, że dzięki tej publikacji mogę wzbogacać słownictwo dziecka, doskonalić myślenie logiczne. Ponadto wzbogacić dziecięcą wiedzę o świecie. Dzięki książce mogę podjąć tematykę m.in.  dinozaurów, zawodów, kwiatów, instrumentów, zwierząt. Sama wielokrotnie musiałam się zastanowić nad łamigłówką :) Moje ulubione to zagadki Jakim jestem ciastem? i Jaką jestem potrwawą?, które pobudziły mój apetyt, jednocześnie dowiedziałam się co nieco o rożnych rodzajach ciast i potraw różnych kuchni świata. 




Zgadnij. Nazwij. Połącz! Gimnastyka umysłu z 20 zagadkami obrazkowymi to obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników wyzwań umysłowych. Rekomendowana dla dzieci, idealna dla dorosłych. Niezależnie od wieku czy umiejętności, ta książka zapewni godziny zabawy i nauki. Dla tych, którzy szukają sposobu na wzmocnienie umiejętności poznawczych i jednoczesną rozrywkę, ta książka jest strzałem w dziesiątkę. Niezwykle satysfakcjonująca i edukacyjna - polecam każdemu, kto chce poczuć, jak rośnie siła ich umysłu dzięki prostym, ale skutecznym ćwiczeniom.




Podstawowe informacje

Tytuł: Zgadnij. Nazwij. Połącz! Gimnastyka umysłu z 20 zagadkami obrazkowymi
Autor: Dr Gareth Moore
Ilustracje: Ryan O'Rourke
Wydawnictwo Kropka
Wiek: 6+
Cena okładkowa: 79,90 zł

 

środa, marca 13, 2024

"Naucz się nauczania. Praktycznie wykorzystanie osiągnięć neurobiologii"

"Naucz się nauczania. Praktycznie wykorzystanie osiągnięć neurobiologii"
Książka Naucz się nauczania. Praktycznie wykorzystanie osiągnięć neurobiologii oferuje fascynujące spojrzenie na to, jak działa mózg podczas procesu uczenia się i jak nauczyciele mogą wykorzystać te informacje, aby poprawić skuteczność swojej pracy. Autorki Barbara Oakley, Beth Rogowsky oraz Terrence J. Sejnowski, przedstawiają praktyczne strategie nauczania oparte na najnowszych odkryciach w dziedzinie neurobiologii, aby pomóc nauczycielom w tworzeniu bardziej angażujących i efektywnych lekcji.


Jest to publikacja, która niewątpliwie powinna znaleźć się na bibliotece każdego nauczyciela. 
Książka jest napisana w przystępny sposób, bez nadmiernej skomplikowanej terminologii, co sprawia, że każdy nauczyciel będzie w stanie zrozumieć jej treść. Podoba mi się, że autorki stosują metafory, obrazki, które ułatwiają zrozumienie treści. 
Autorki doskonale łączą teorię z praktyką, pokazując konkretnie, jak można wykorzystać zdobytą wiedzę w codziennej pracy z uczniami.

Jednym z największych atutów tej książki jest to, że wskazuje ona konkretne techniki i metody, które można zastosować w klasie, aby poprawić efektywność nauczania i przyswajania wiedzy przez uczniów. Dzięki temu każdy nauczyciel może znaleźć w niej wiele praktycznych wskazówek, które pomogą mu zwiększyć skuteczność swojej pracy.

Ponadto, autorki pokazują również, jak ważne jest dostosowanie metody nauczania do indywidualnych potrzeb i preferencji uczniów, co może znacząco wpłynąć na ich motywację do nauki i efektywność zdobywania wiedzy. Dzięki temu książka jest niezwykle wartościową lekturą dla każdego nauczyciela, który pragnie doskonalić swoje umiejętności i podnosić jakość nauki w swojej klasie.

Jest to publikacja, która nie tylko dostarcza najnowszej wiedzy z zakresu neurobiologii, ale przede wszystkim pokazuje, jak można ją praktycznie wykorzystać w procesie nauczania. Dzięki konkretom wskazówkom i praktycznym narzędziom, stanowi nieocenioną pomoc dla każdego nauczyciela, który pragnie podnosić jakość swojej pracy i efektywność nauki w klasie. Polecam ją serdecznie każdemu pedagogowi, który pragnie doskonalić swoje umiejętności i poszerzyć swoją wiedzę na temat skutecznego nauczania.

Jakie są Twoje ulubione strategie/ metody, które ułatwiają uczenie się uczniów?


Podstawowe informacje

Tytuł: Naucz się nauczania. Praktycznie wykorzystanie osiągnięć neurobiologii
Autorki: Barbara Oakley, Beth Rogowsky oraz Terrence J. Sejnowski
Wydawnictwo Sensus


sobota, marca 09, 2024

"Od czego zacząć. Poradnik przetrwania lęku, depresji i innych kryzysów psychicznych"

"Od czego zacząć. Poradnik przetrwania lęku, depresji i innych kryzysów psychicznych"
W tym tygodniu w moich mediach społecznościowych sporo było o zdrowiu psychicznym, jak o niego zadbać, czym jest kryzys psychiczny i jak o nim rozmawiać z uczniami. 
Więcej treści znajdziesz też na Facebooku i Instagramie. 




Ten artykuł poświęcony będzie wyjątkowemu poradnikowi, który jest dedykowany wszystkim tym, którzy zmagają się z nieprzyjemnymi emocjami, którzy czują się samotni, niezrozumiani, którzy zadają sobie pytanie, czy wszystko jest ze mną ok.
  
Od czego zacząć to poradnik, który wyróżnia się swoją empatyczną i praktyczną perspektywą na temat radzenia sobie z różnymi kryzysami psychicznymi. Książka została napisana przez Mental Health America, a w Polsce wydana przez Wydawnictwo Publicat. 





Pokusze się o stwierdzenie, że to jedna z tych książek, które powinien mieć każdy, po to by w potrzebie wiedzieć co trzeba robić. Bo choć książka napisana przez amerykańskich specjalistów to wiedza jest zgodna z polskimi standardami postępowania w przypadku kryzysu psychicznego.
 
To co bardzo mi się podoba to, że książka jest napisana w przystępny sposób, co sprawia, że jest dostępna dla szerokiego spektrum czytelników, bez względu na ich poziom wiedzy na temat zdrowia psychicznego. Będzie świetnym prezentem dla nastolatka, jak i dla osoby dorosłej. 




Książka podzielona jest na rozdziały. Autorzy omawiają oznaki i objawy problemów ze zdrowiem psychicznym m.in. zaburzenia nastroju, zaburzenia lękowe, trauma i PTSD, zaburzenia odżywiania. Są to takie zaburzenia, z którymi najczęściej mam do czynienia w pracy w szkole. Zastanawia mnie fakt, dlaczego umieszczono w tym rozdziale zaburzenia uwagi. Nie traktowałbym tego jako problemów związanych z kryzysem psychicznym, a w kategoriach zaburzenia neurorozwojowego. 


Pozostałe części książki podejmują bardzo ważną tematykę m.in. rozmowy o zdrowiu psychicznym, informacje o szukania wsparcia profesjonalnego oraz wskazówki, porady, narzędzia, które możemy wykorzystać w kryzysie psychicznym np. jak radzić sobie z atakiem paniki, co zrobić gdy mamy trudność ze wstaniem z łóżka. 




To co do mnie najbardziej przemawia to: 
  • wiedza przekazywana jest zgodna z aktualnymi klasyfikacjami i badaniami naukowymi.
  • propozycje ćwiczeń, które można wykonać, aby ułatwić radzenie sobie...
  • omówienie czym jest terapia, z czym się wiąże, jak wygląda - spotkanie ze specjalistą może naprawdę przerażać, a to jest wytłumaczone i przedstawione w bardzo przystępny sposób. 
  • rysunki, które pokazują jak może czuć się osoba w kryzysie, jak wygląda dane zaburzenie. 
  • wspierające komunikaty, które mogą pomóc w procesie zdrowienia np. " Zawsze można wyzdrowieć", " Znalezienie pomocy jest ważne", " Bądź życzliwy dla siebie i podejmij starania, by nie oceniać się zbyt surowo". 
Od czego zacząć to nie tylko poradnik dla osób borykających się z trudnościami psychicznymi, ale także dla tych, którzy chcą zrozumieć i wspierać bliskich w takiej sytuacji. To inspirujące i praktyczne źródło wiedzy dla każdego, kto szuka drogi do zdrowia psychicznego i lepszego samopoczucia.
Ta książka to cenny poradnik, który nie tylko oferuje praktyczne wskazówki, ale także inspiruje i motywuje do działania. Jest to niezastąpioną lekturą dla wszystkich, którzy pragną lepiej zrozumieć i radzić sobie z trudnościami psychicznymi.

Podstawowe informacje

Tytuł: Od czego zacząć. Poradnik przetrwania lęku, depresji i innych kryzysów psychicznych
Autor: Mental Health America
Wydawnictwo Publicat
Cena okładkowa: 49,90zł

środa, marca 06, 2024

Jak wspierać pewność siebie u dziecka? Sprawdź książkę "Uwierz w siebie"

Jak wspierać pewność siebie u dziecka? Sprawdź książkę "Uwierz w siebie"
    Czy zdrazyło Ci się usłyszeć od dziecka, ucznia, ja nie potrafię, ja nie umiem, nie wiem, nie dam rady? Jeśli tak to przeczytaj ten artykuł do końca.

Pewność siebie to kluczowa cecha, która pomaga dzieciom rozwijać się i odnosić sukcesy w życiu. To nie tylko poczucie własnej wartości czy wiary w swoje umiejętności, ale także fundament, na którym buduje się ich przyszłość. Jednakże, co tak naprawdę oznacza pewność siebie u dziecka?

Pewność siebie u dziecka przejawia się na wielu płaszczyznach życia, począwszy od sposobu, w jaki wyrażają swoje potrzeby i opinie, poprzez podejmowanie decyzji, aż po radzenie sobie z wyzwaniami i trudnościami. To nie tylko umiejętność prezentowania siebie w społeczeństwie, lecz również wsparcie dla zdolności adaptacyjnych i samokontroli.

Sprawdź również inny artykuł o pewności siebie u dziecka: 

Jak wspierać pewność siebie u dziecka?

Oto kilka skutecznych strategii, które mogą pomóc  dzieciom w budowaniu pewności siebie.

1. Daj przestrzeń do eksploracji
Dzieci uczą się przez doświadczenie. Dlatego ważne jest, aby dać im możliwość odkrywania świata i eksperymentowania. Pozwól im podejmować decyzje, wypróbowywać nowe rzeczy i rozwijać swoje zainteresowania.

2. Bądź wsparciem
Słuchaj uważnie, kiedy Twoje dziecko chce się podzielić swoimi myślami i uczuciami. Udzielaj wsparcia i pokazuj zrozumienie, nawet jeśli nie zgadzasz się z ich punktem widzenia. Ważne jest, aby dzieci czuły się słuchane i akceptowane.

3. Podkreślaj sukcesy
Doceniaj  wysiłek, nie tylko osiągnięcia. Chwal za próby i postępy, nawet jeśli są one małe. To buduje poczucie własnej wartości i motywuje do dalszego rozwoju.

4. Ucz radzenia sobie z porażkami
 Pomóż im zrozumieć, że błędy są częścią procesu nauki i że każda niepowodzenie może być szansą na naukę i wzrost.

5. Promuj pozytywne myślenie
Ucz dzieci szukać pozytywnych aspektów w każdej sytuacji. Pomóż im zauważać mocne strony i sukcesy, nawet w obliczu trudności. Pozytywne podejście do życia pomaga budować wewnętrzną pewność siebie.

6. Bądź wzorem
Twoje zachowanie i słowa mają ogromny wpływ na to, jak Twoje dziecko postrzega siebie i świat. Bądź więc pozytywnym wzorcem, który promuje pewność siebie i samoakceptację.

    Wspieranie pewności siebie u dziecka to proces, który wymaga czasu, cierpliwości i zaangażowania. Jednak inwestycja w rozwój tej cechy już od najmłodszych lat przynosi liczne korzyści w przyszłości, pomagając dziecku odnieść sukcesy i być szczęśliwym oraz spełnionym dorosłym.


    Książka, która przedstawia i pokazuje te strategie w praktyce, dedykowana głównie dzieciom edukacji wczesnoszkolnej to Uwierz w siebie. Książka, która dodaje pewności siebie Asi Olejarczyk i Wydawnictwa Jedność. Moim zdaniem ta książka jest skierowana nie tylko do dzieci, ale także do rodziców i nauczycieli, którzy pragną wspierać rozwój emocjonalny i osobowościowy młodych ludzi.


    To wspaniała historia o odwadze, niezwykle wspierająca, o tym, że każdy może osiągnąć swoje cele, jeśli tylko uwierzy w siebie. Autorka w prosty, ale zarazem głęboki sposób, przekazuje ważne przesłanie o tym, jak istotne jest budowanie wiary w siebie od najmłodszych lat. Hania, bohaterka tej historii była dzieckiem nieśmiałym, wycofującym się z relacji rówieśniczych, niepewna swojej wiedzy i umiejętności. Jednak jak przekazuje, pewności siebie można się nauczyć. Robi to ze wsparciem rodziców, nauczycielki. Hania jest zachęcana do wyznaczania sobie celów, pokonywania trudności oraz przekraczania własnych granic. 



   Autorka nie tylko opowiada o znaczeniu wiary w siebie, ale również dostarcza praktycznych wskazówek i technik, które mogą pomóc dzieciom w budowaniu tej ważnej cechy. Są one jednocześnie wskazówką dla osób dorosłych. Autorka wykorzystuje prosty i przystępny język, który jest dostosowany do poziomu poznawczego dzieci. Dodatkowo, książka jest wzbogacona o piękne ilustracje Oli Makowskiej, które nie tylko uatrakcyjniają treść, ale także pomagają wizualizować przekazywane przesłanie. W ten sposób, Uwierz w siebie staje się nie tylko lekturą rozrywkową, ale również narzędziem edukacyjnym, które może wspomagać rozwój emocjonalny i społeczny dzieci.



    To co najbardziej przekonuje mnie do tej książki to:

- pokazanie, że każdy jest niepowtarzalny, dlatego nie warto porównywać się do innych.

- przedstawienie nabieranie pewności siebie jako procesu, w którym konieczna jest praca samego dziecka, ale również duże wsparcie rodziców, opiekunów, nauczycieli, ale też rówieśników. 

- wskazówki dla dziecka, rozpisane zrozumiałym i prostym językiem, które może wykorzystać w codzienności.

- przedstawione techniki są proste do zastosowanie przez dziecko, a jednocześnie są wskazówką dla osób dorosłych. 



    Podsumowując, książka Uwierz w siebie to pozycja obowiązkowa dla każdego rodzica, nauczyciela czy opiekuna, który pragnie wspierać rozwój pewności siebie u dzieci.  Autorka w mądry sposób porusza temat wiary w siebie, dostarczając czytelnikom praktycznych narzędzi i wskazówek, które mogą być skutecznym wsparciem w budowaniu pewności siebie już od najwcześniejszych lat. Dzięki tej książce, dzieci mogą nauczyć się, że są w stanie osiągnąć wszystko, o ile tylko uwierzą w siebie.
Ta książka to odpowiednie narzędzie do pracy rewalidacyjnej, terapeutycznej. 

Jak podoba Ci się ta książka?


Podstawowe informacje

Tytuł: Uwierz w siebie. Książka, która dodaje pewności siebie

Autorka: Asia Olejarczyk

Wydawnictwo Jedność

Wiek: 6+

Cena okładkowa: 24,90 zł


wtorek, marca 05, 2024

Jak rozmawiać z uczniem w kryzysie? Wskazówki dla nauczycieli i szkolnych specjalistów

Jak rozmawiać z uczniem w kryzysie? Wskazówki dla nauczycieli i szkolnych specjalistów

    Coraz więcej dzieci i młodzieży zmaga się z różnymi problemami emocjonalnymi i psychicznymi, które mogą prowadzić do przeżywania kryzysów. Kryzysy u dzieci i młodzieży w szkole mogą pojawić się z różnych przyczyn takich jak zmiany w życiu rodzinnym (rozwody, problemy zdrowotne w rodzinie), problemy rówieśnicze (problemy z relacjami, nękanie, dokuczanie, konflikty między uczniami), trudności w nauce, problemy emocjonalne i psychiczne (np. depresja, lęk, niska samoocena), itd. 

    Ważne jest, aby nauczyciele, szkolni specjaliści potrafili odpowiednio reagować i wspierać uczniów w trudnych sytuacjach.  Poniższy artykuł zawiera wskazówki, jak skutecznie rozmawiać z uczniem w trudnej sytuacji, aby pomóc mu przejść przez kryzys i wspierać w jego rozwoju emocjonalnym.


Kim jest dziecko/ nastolatek w kryzysie?

    Na wstępie warto zastanowić się kim jest dziecko/ nastolatek w kryzysie. Jest to osoba, która ma problemy emocjonalne, psychiczne lub społeczne, które wpływają na jej codzienne funkcjonowanie i dobre samopoczucie. Może to być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak konflikty rodzinne, trudności szkolne, problemy z rówieśnikami, presja społeczna, traumy z przeszłości, czy też choroby psychiczne.

Przez tak rozumianą definicję można rozumieć dziecko/ nastolatka m.in.:

- z depresją, 

- z żałobą, 

- z traumą,

- doświadczającego przemocy,

- przeżywającego rozwód rodziców,

- w kryzysie emocjonalnym (który rozumieć można jako trudność z opanowaniem emocji),

- samookaleczającego się,

- przeżywającego kłótnie rodzinne, 

- w niespodziewanej ciąży. 

U dziecka/ nastolatka w kryzysie mogą wystąpić takie zachowania jak agresja, płacz, izolacja, niszczenie przedmiotów, lęki, autoagresja, zaniedbywanie obowiązków szkolnych, zachowania ryzykowne (np. sięganie po alkohol, używki, leki, drobne przestępstwa). Bardzo często u dziecka, które przeżywa kryzys, zachowania zdecydowanie odbiegają od normy. Jako nauczyciele jesteśmy w stanie zaobserwować zmianę zachowania ucznia i odpowiednio wcześniej zareagować. 

Strategie pracy z uczniem w kryzysie- uczeń nie zgłasza problemu w szkole


    Gdy zauważamy, że dzieje się coś niepokojącego z uczniem, zauważamy zmianę zachowania, obniżenie motywacji do pracy, wycofywanie się z kontaktów, agresję lub inne zachowania, które zdecydowanie odbiegają od normy- zareaguj! Czasami uczniowie nie rozumieją co się z nimi dzieje, wstydzą się poprosić o pomoc, boją się konsekwencji takiej rozmowy (np. poinformowanie rodziców). 

1. Spróbuj porozmawiać z uczniem. Rozmowa to skuteczny sposób na zrozumienie trudności dziecka, jego emocji i myśli. W spokojnej atmosferze, rozmowa może być sama w sobie formą wsparcia i pomocy. 

2. Porozmawiaj z wychowawcą. Wychowawca to osoba, która powinna najlepiej orientować się w sytuacji dziecka. Być moża już posiadł wiedzę, co się dzieje z uczniem, ma wiedzę o ewentualnych formach wsparcia. 

3. Poinformowanie wychowawcy o problemie ucznia to też pierwszy krok w pomocy uczniowi. Bardzo często wychowawca takie obserwacje konsultuje ze szkolnymi specjalistami. Warto, aby wychowawca (lub szkolni specjaliści) porozmawiał z rodzicami, zapytał, jak wygląda zachowanie dziecka w domu, czy zdarzyło się w ostatnim czasie coś, co mogło spowodować kryzys u dziecka, omówić kolejne kroki wsparcia. Przy takiej rozmowie może uczestniczyć pedagog szkolny, specjalny, psycholog lub rozmowa może być prowadzona przez nich. Podczas takiej rozmowy warto przedstawić fakty, czyli konkretne zachowania ucznia, poinformować co nas niepokoi, przedstawić wynik rozmowy z uczniem oraz poinformować, gdzie rodzic może się udać, aby uzyskać pomoc. Można zaproponować porady i konsultacje z psychologiem lub pedagogiem szkolnym, specjalnym (na wniosek rodzica) w ramach udzielenia pomocy psychologiczno- pedagogicznej. 
Prosimy, aby rodzic na spokojnie porozmawiał z dzieckiem, przedyskutował formy wsparcia w szkole (np. czy chce skorzystać z pomocy psychologa), udzielmy wskazówek, jak taką rozmowę z dzieckiem poprowadzić. Umówmy się z rodzicem na konkretny termin, w którym rodzic poinformuje o krokach podjętych przez nich, aby pomóc dziecku (np. zapisanie się do specjalisty, umówienie się do terapeuty środowiskowego, itd.) warto spotkać się też monitorująco za jakiś czas, aby omówić co dotychczas udało się wypracować, bieżące funkcjonowanie dziecka.

 

Strategie pracy z uczniem w kryzysie- uczeń prosi o pomoc nauczyciela, wychowawcę, szkolnych specjalistów

    Coraz częściej uczniowie w kryzysie sami proszą o pomoc ( i dobrze!). Zgłaszają się do gabinetu o pomoc, wsparcie, rozmowę. Zasady prowadzenia rozmowy z uczniem są takie same,jak zasady każdej efektywnej rozmowy, jednak szczególnie ważne jest, by zwrócić uwagę na takie jej aspekty jak:

1. Stworzenie bezpiecznej, przyjaznej atmosfery
Warto zapewnić komfort, bezpieczeństwo, dyskrecję , zadbać, aby nic dodatkowo niepokoiło czy rozpraszało (np. włączony komputer, dzwoniący telefon). 

2. Szczerość w rozmowie
Dzieci bardzo szybko wyczuwają nieszczere intencje rozmówcy. Zdarza się, że uczniowie proszą o dyskrecję, aby nikomu nie mówić. Zapewnij o tym, że dziecko może Ci zaufać, ale podkreśl, że są takie informacje, których nie będzie mógł utrzymać w tajemnicy np. informacje o czymś, co zagraża zdrowiu czy życiu ucznia lub innych osób. 

Nie bój się pytać, nie okręcaj tematu w bawełnę, zadaj pytanie wprost np "Jak często się okaleczasz?", "Jakie myśli przychodzą Ci do głowy? Jak często się one pojawiają?". 

3. Język adekwatny do poziomu poznawczego ucznia
Dostosowujemy język do możliwości poznawczych ucznia. Inaczej będziemy rozmawiać z uczniem klasy pierwszej, a inaczej z trzynastolatkiem. Z młodszymi dziećmi będziemy zadawać krótkie, konkretne pytania, czasami odwołując się do świata bajek, czy zabawy np. „Dlaczego nie bawisz się swoim ulubionym samochodzikiem?”. Ze starszymi uczniami powinniśmy zadawać więcej pytań otwartych, które pozwolą na  samodzielne decydowanie i oparte będą na potrzebie budowania własnej tożsamości np. "Co myślisz o...?"

4. Aktywne słuchanie, podążanie za dzieckiem
Słuchaj tego, co mówi do Ciebie uczeń, staraj się unikać dawania rad, nie bagatelizuj jego problemów, okaż zrozumienie dla jego emocji, uczuć. Warto stosować parafrazy, po to, aby zgłębić problem dziecka i je zrozumieć. W rozmowie uwzględnij potrzeby dziecka np. niechęć do rozmowy na dany temat w określonym momencie. 

5. Dopytanie
Na koniec rozmowy dopytaj, czy uczeń chce o czymś jeszcze opowiedzieć lub o coś zapytać. Nauczyciel lub pedagog powinien być przygotowany na pytania dziecka, poświęcić im odpowiednią ilość czasu i szczerze przyznać, jeśli nie potrafi udzielić na nie odpowiedzi. 

6. Zapewnienie gotowość do rozmowy
Warto poinformowac ucznia, że mamy gotowość do rozmowy, gdyby takiej potrzebował w innym momencie. Przypomnij o możliwości skorzystania z pomocy szkolnych specjalistów. 

Podczas takiej rozmowy warto, aby padły takie pytania jak:
- Czy rozmawiałaś/eś z rodzicami? Dlaczego nie? 
- Na kogo możesz liczyć, gdy jest Ci trudno, smutno, itd?

Zadając takie pytania, możemy dowiedzieć się jakie jest wsparcie społeczne dziecka, na jaką pomoc może liczyć dziecko ze strony rodziców. Gdy okazuje się, że jeden rodzic (lub oboje) jest przemocowy, jest przyczyną kryzysu dziecka, reagujemy odpowiednio. 
Aktualnie wraz z wejściem nowej ustawy związanej z tzw. Standardami Ochrony Małoletnich. w każdej placówce powinny być wypracowane odpowiednie strategie i procedury w takim wypadku. 

Gdzie szukać pomocy?

W związku ze zmianami, które są wprowadzane już od kilku lat w każdej gminie powinny znajdować się poradnie dla dzieci i młodzieży opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej, które udzielają wsparcia w ramach I poziomu referencyjnego. Podobnie działają poradnie psychologiczno- pedagogiczne. To są miejsca, gdzie rodzice bezpłatnie mogą uzyskać pomoc dla dziecka, często znacznie szybciej niż u psychiatry dziecięcego.

Warto w szkole porozmawiać o zdrowiu psychicznym, przypomnieć telefony zaufania,  z których mogą skorzystać w dzieci i młodzież (i dorośli) w kryzysie. Poniżej wymieniam kilka miejsc, gdzie można poszukać wsparcia i pomocy. 

Dla osób dorosłych
Kryzysowy Telefon Zaufania - wsparcie psychologiczne- 116 123
Niebieska Linia (Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie) - 800 120 002
Telefoniczne Centrum Wsparcia -800 70 2222 

Dla dzieci i młodzieży
Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży- 116 111
Dziecięcy telefon zaufania Rzecznika Praw Dziecka- 800 12 12 12
Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży Towarzystwa Przyjaciół Dzieci- 800 119 119

ZAPAMIĘTAJ!
W razie zagrożenia, bezpieczeństwa zdrowia i życia telefon 112!


Jeśli artykuł jest dla Ciebie przydatny, napisz komentarz, wiadomość, bądź aktywny w moich mediach społęczniościowych.











wtorek, lutego 27, 2024

Gra terapeutyczna "Lęki? O nie, dzięki!"

Gra terapeutyczna "Lęki? O nie, dzięki!"

    W dzisiejszym świecie, gdzie coraz więcej dzieci boryka się z różnymi formami lęków i niepokojów, istnieje pilna potrzeba skutecznych narzędzi terapeutycznych, które pomogą im radzić sobie z tymi trudnościami. W odpowiedzi na tę potrzebę powstała gra terapeutyczna Lęki? O nie, dzięki!, której wydawcą jest Centrum Diagnozy i Terapii AiS z patronatem Centrum Terapii Mutyzmu, Nieśmiałości i Lęku stworzona specjalnie dla dzieci w wieku od 7 do 13 lat. Jest to innowacyjne narzędzie, które nie tylko angażuje dzieci w proces terapeutyczny, ale także umożliwia im eksplorację swoich emocji i rozwijanie umiejętności radzenia sobie z lękami. W niniejszej recenzji przyjrzę się bliżej tej grze, jej celom terapeutycznym oraz temu, jak może ona być skutecznym narzędziem dla dzieci w różnych sytuacjach życiowych.



Zasady gry

    Zasady gry są proste i dostosowane do wieku uczestników. Oto ich krótkie omówienie. 

    Gra zaczyna się od wyboru pionka przez każdego z uczestników. Gra przeznaczona jest dla 2-3 graczy. Następnie, gracze zajmują miejsce na planszy. Gracze poruszają się po planszy za pomocą rzutu kostką. Każde pole na planszy może mieć różne  pytania związane z tematem lęków i sposobami na radzenia sobie z nimi. Gracze odpowiadają na pytania, które pojawiają się na polach planszy i zdobywają punkty. Są trzy rodzaje pytań:

  • niebieskie z zadaniami tekstowymi zawierające opis sytuacji lękowej i możliwości jej rozwiązań 
  • pomarańczowe karty z opisami już rozwiązanych sytuacji lękowych w formie wierszyków, 

  • zielone karty zawierające pytania, które odnoszą się do przeżywanych stanów lękowych, ich objawów, zasobów pomocnych w poradzeniu sobie z lękiem, 

  • karty niespodzianki. 

Zdobyte punkty wymieniają na karty potwora w klatce. Aby ułożyć go w całości potrzeba 8 punktów.  Celem gry jest dotarcie do mety na planszy  i pokonanie potwora poprzez uwięzienie go w klatce. Gra zachęca do otwartej rozmowy i dzielenia się własnymi doświadczeniami z lękiem. Gracze mogą wspólnie szukać rozwiązań i udzielać sobie nawzajem wsparcia. Te zasady gry pozwalają na interaktywną i angażującą rozrywkę, jednocześnie umożliwiając dzieciom eksplorację tematu lęków i sposobów ich pokonywania w przyjazny i kontrolowany sposób.


Cele terapeutyczne gry

    Gra to przede wszystkim narzędzie terapeutyczne. Jednym z głównych celów tej gry jest pomoc dzieciom w identyfikowaniu i rozumieniu swoich emocji, zwłaszcza tych związanych z lękiem. Poprzez różnorodne zadania i pytania, dzieci są zachęcane do wyrażania swoich uczuć i myśli, co prowadzi do zwiększonej świadomości emocjonalnej.

    Gra kładzie duży nacisk na rozwijanie umiejętności radzenia sobie z lękami. Dzieci w trakcie gry mogą uczyć się strategii relaksacyjnych, technik oddechowych oraz sposobów zmniejszania napięcia psychicznego, co może być niezwykle pomocne w sytuacjach, gdy odczuwają niepokój lub strach.

    Poprzez interakcję z innymi graczami oraz terapeutą, dzieci mają okazję doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne. Mogą dzielić się swoimi doświadczeniami, słuchać innych oraz uczyć się skutecznych sposobów wyrażania swoich potrzeb i uczuć.

    Gra promuje budowanie pozytywnych relacji między dziećmi a terapeutą oraz między dziećmi. Poprzez wspólną zabawę i rozmowy, uczestnicy gry mają szansę lepiej się poznać, zrozumieć swoje wspólne doświadczenia i wzmacniać wsparcie społeczne.

    Istotnym celem gry jest również wzmocnienie poczucia własnej wartości i pewności siebie u dzieci. Poprzez pokonywanie wyzwań w grze i zdobywanie nowych umiejętności, dzieci uczą się, że są zdolne do przeciwdziałania swoim lękom i osiągania pozytywnych rezultatów.

Dla kogo ta gra?

Gra Lęki? O nie, dzięki! jest przeznaczona dla dzieci w wieku od 7 do 13 lat, które doświadczają różnych form lęków i niepokojów. Może być stosowana zarówno w ramach terapii indywidualnej, jak i grupowej, w szkołach, gabinetach psychologicznych, czy też placówkach opiekuńczych, a nawet przez rodziców. 



!Warto wspomnieć, że zaleca się, aby z gry korzystano pod opieką terapeuty, osoby dorosłej.

Z tej gry mogą skorzystać:

1. Dzieci z diagnozą zaburzeń lękowych- Dzieci cierpiące na zaburzenia lękowe, takie jak fobie, lęk separacyjny czy lęk przed nowymi sytuacjami, mogą znaleźć w tej grze wsparcie i strategie radzenia sobie z własnymi obawami.

2. Dzieci przeżywające stresujące sytuacje życiowe- Dzieci, które doświadczyły trudnych sytuacji życiowych, takich jak rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby czy przemoc w rodzinie, mogą odczuwać lęki i niepokoje. Gra może być dla nich pomocna w procesie radzenia sobie ze stresem i trudnościami emocjonalnymi.

3. Dzieci z trudnościami adaptacyjnymi- Niektóre dzieci mogą mieć trudności w adaptacji do nowych sytuacji, miejsc czy osób. Gra może pomóc im w pokonywaniu tych trudności poprzez naukę umiejętności radzenia sobie z lękiem i zwiększanie pewności siebie.

4. Dzieci chcące rozwijać umiejętności emocjonalne- Nawet jeśli dziecko nie boryka się bezpośrednio z lękami, gra może być przydatna w rozwijaniu jego umiejętności emocjonalnych, takich jak rozpoznawanie i wyrażanie uczuć oraz budowanie zdrowych relacji z innymi.


Podsumowanie

Zdecydowanie polecam grę dla dzieci, które potrzebują wsparcia w radzeniu sobie ze swoimi lękami oraz dla ich terapeutów, rodziców. Dzięki kreatywnemu podejściu i zróżnicowanym zadaniom, gra może być doskonałym narzędziem terapeutycznym, które pomoże dzieciom zrozumieć lęk i budować wewnętrzną pewność siebie. Gra merytorycznie jest przygotowana przez specjalistów pracujących z dziećmi i młodzieżą. Jest porządnie wydana, zasady są przejrzyste i dostosowane do wieku dzieci. Uwielbiam korzystać z gier, które ułatwiają moją pracę, a jednocześnie z takich, które urozmaicają zajęcia, angażują uczniów do refleksji, do pracy nad sobą, dyskusji, wymiany doświadczeń. 

Kto chce rozprawić się z lękami? Jeśli podoba Ci się gra, daj znać w komentarzu!

poniedziałek, lutego 26, 2024

Pomysły na pierwsze zajęcia rewalidacji

Pomysły na pierwsze zajęcia rewalidacji
    Pierwsze zajęcia rewalidacyjne stanowią kluczowy moment w pracy z dzieckiem z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego. To właśnie w tym momencie nawiązujemy pierwszy kontakt z naszym uczniem, budujemy relacje, diagnozujemy jego potrzeby oraz stawiamy pierwsze kroki w procesie terapeutycznym. 

    W tym artykule  pragnę podzielić się kilkoma pomysłami na pierwsze zajęcia rewalidacyjne, które mogą stanowić inspirację i wsparcie dla pedagogów specjalnych. Bazując na moim doświadczeniu zawodowym  przedstawię propozycje działań, które mogą wprowadzić ucznia w pracę rewalidacyjną oraz zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa i akceptacji.

    Celem tego artykułu jest nie tylko przedstawienie konkretnych pomysłów, ale także zainspirowanie pedagogów do kreatywnego podejścia w pracy z uczniami o różnorodnych potrzebach edukacyjnych i rozwojowych. Wierzę, że dzięki zastosowaniu omawianych technik oraz otwartości na indywidualne potrzeby ucznia, możemy efektywnie wspierać jego rozwój i osiągnięcie sukcesu w nauce.

Pomysły na pierwsze zajęcia rewalidacyjne

    Pierwsze zajęcia rewalidacyjne powinny być wyjątkowe. Uczeń powinien poczuć, że jest wysłuchany, akceptowany, że ma nasze pełne zainteresowanie. Służy to przede wszystkim nawiązaniu pozytywnego kontaktu terapeutycznego. Relacja z uczniem to podstawa pracy rewalidacyjnej. 
Proponowane przeze mnie zabawy, aktywności możesz wykorzystywać na kilku pierwszych spotkaniach, ale też będą inspiracją na zajęcia przy innej okazji. 

1. Rozmowa

Warto rozpocząć pierwsze zajęcia od rozmowy, po to, aby zrozumieć oczekiwania, cele oraz potrzeby edukacyjne i rozwojowe ucznia.

2. Zabawy icebreaker

Zastosuj proste gry integracyjne, które pomogą uczniowi poczuć się swobodnie i zintegrować  z Tobą jako pedagogiem.

Przykłady:

Zabawa w "Twoje trzy ulubione rzeczy": Poproś ucznia, aby wymienił trzy ulubione rzeczy, np. ulubioną książkę, kolor, film, itp. Możesz również poprosić go o krótkie uzasadnienie, dlaczego akurat te rzeczy są dla niego ważne.

Gra "Zgadnij co to jest": Przygotuj zestaw kart z obrazkami przedstawiającymi różne przedmioty, zwierzęta, owoce, itp. Poproś ucznia, aby opisał przedmioty na obrazkach, a następnie spróbuj zgadnąć, o co chodzi.

Zabawa w "Co zabrałbyś na bezludną wyspę?": Zadaj uczniowi pytanie, co zabrałby na bezludną wyspę, gdyby mógł zabrać tylko trzy rzeczy. Poproś go, aby uzasadnił swoje wybory.

Gra w "Asocjacje": Zaproponuj uczniowi grę w asocjacje. Powiedz mu słowo lub pokaż obrazek, a następnie poproś go, aby wymyślił jak najwięcej powiązanych z nim słów lub pojęć.

Zabawa w "Słowa kluczowe": Zaproponuj uczniowi, aby wymyślił trzy słowa kluczowe opisujące siebie lub swoje uczucia w danym momencie. Następnie poproś go, aby krótko opowiedział, dlaczego wybrał właśnie te słowa.

3. Zabawy zapoznawcze

Zastosuj gry, zabawy,. aktywności, które będą służyły zapoznaniu się z uczniem.

Przykłady:

Zabawa w "Co lubisz?": Poproś ucznia o stworzenie listy rzeczy, które lubi robić w domu, w szkole lub w czasie wolnym. Może to być gra w ulubioną grę, czytanie ulubionej książki, oglądanie ulubionego filmu, itp. To pomoże zrozumieć zainteresowania i preferencje ucznia.

Mapa zainteresowań: Poproś ucznia o narysowanie lub stworzenie kolażu przedstawiającego jego zainteresowania, hobby, ulubione przedmioty w szkole, rodzaj zabawek czy gier, które lubi. 

Zabawa w "Czy to prawda?": Przygotuj zestaw kart z różnymi stwierdzeniami na temat ucznia, np. "Lubisz czytać książki", "Najbardziej lubisz matematykę", "Masz rodzeństwo", itp. Poproś ucznia, aby powiedział, czy stwierdzenia są prawdziwe czy fałszywe. Możesz też zaproponować, aby na zmianę zgadywać, czy dane zdanie opisuje daną osobę czy nie. 

Historia obrazkowa: Przynieś zestaw obrazków przedstawiających różne sytuacje życiowe, emocje, miejsca czy sytuacje społeczne. Poproś ucznia o wybór obrazka, który najlepiej opisuje jego życie lub uczucia. Następnie poproś go o opowiedzenie historii związanej z wybranym obrazkiem. Jeżeli pracujesz ze starszym uczniem, możesz wykorzystać karty Dixit. O kartach i ich wykorzystaniu na rewalidacji napisałam artykuł: https://bluefingersbywiola.blogspot.com/2021/07/dixit-karty-metaforyczne-w-terapii.html

Gra w pytania i odpowiedzi: Przygotuj zestaw pytań dotyczących rodziny, szkoły, zainteresowań, marzeń i planów na przyszłość. Poproś ucznia, aby odpowiedział na pytania, a następnie zadaj dodatkowe pytania w oparciu o jego odpowiedzi.

Listy priorytetów: Poproś ucznia o stworzenie listy priorytetów, tj. co uważa za najważniejsze cele do osiągnięcia podczas rewalidacji, podczas danego roku szkolnego. Następnie omówcie razem te cele i ustalcie, jak można do nich dążyć.

Kreatywne pisanie:  Poproś ucznia o napisanie krótkiej opowieści, wiersza lub listu, w którym opisze swoje oczekiwania, obawy, cele oraz marzenia. Może to być list, w przedstawi siebie, jakie towarzyszą mu uczucia, jakie ma plany. List można zachować i przeczytać ponownie na przykład za kilka miesięcy. Jest to ciekawa forma ewaluacji. 

Moje uczucia/ potrzeby: Poproś ucznia o stworzenie rysunku lub kolażu przedstawiającego jego marzenia, cele lub uczucia związane z rewalidacją. Następnie omówcie razem te prace i co one oznaczają dla ucznia.

4. Stwórzcie kontrakt

Kontrakt jest kluczowym elementem w pracy rewalidacyjnej, ponieważ stanowi podstawę współpracy między pedagogiem a uczniem oraz określa cele, oczekiwania i zasady postępowania w procesie terapeutycznym. 

Zanim stworzycie kontrakt w formie obrazkowej, mapy myśli lub pisemnej możesz wykonać ćwiczenia, które pomogą ustalić cele, potrzeby ucznia. Myślę, że określenie celów wraz z uczniem jest szczególnie ważne w klasach starszych. 
Kontrakt stanowi zobowiązanie obu stron do współpracy w celu osiągnięcia sukcesu w procesie rewalidacji. Jego treść i warunki powinny być regularnie omawiane i dostosowywane w trakcie rewalidacji w zależności od potrzeb i postępów ucznia.

W kontrakcie można uwzględnić:
Szanujemy siebie nawzajem i słuchamy się bez przerywania.
Jestem punktualny.
Pracuję systematycznie na miarę swoich możliwości. 
Po skończonej pracy, mogę wybrać dowolną grę.

Przykłady ćwiczeń na określenie celów, potrzeb ucznia:

Zabawa w "Czy to ważne?": Zaproponuj uczniowi grę, w której będzie musiał wybrać spośród swoich celów te, które są najważniejsze dla niego. Następnie poproś go o uzasadnienie, dlaczego właśnie te cele uważa za najistotniejsze.

Mapa myśli: Poproś ucznia o stworzenie mapy myśli, na której umieści swoje cele oraz drogę, którą planuje podążać, aby je osiągnąć. Możecie razem omówić, jakie kroki będą potrzebne do realizacji każdego celu.

Karta mocnych stron: Poproś ucznia o wymienienie swoich mocnych stron, czyli tych umiejętności, które już posiada i mogą mu pomóc w osiągnięciu celów. Następnie zastanówcie się, w jaki sposób można wykorzystać te mocne strony do realizacji celów.

5. Wykorzystaj gry karciane, planszowe 

Gry planszowe to zawsze świetny pomysł na zajęcia. Możesz skorzystać z szybkich gier, które rozluźnią atmosferę, zaangażują ucznia lub dłuższe gry, które będą służyły samopoznaniu i integracji. 

Przykłady gier:

Dobble
Hokus Pokus FoxGames
Emocje. Nazywam, rozumiem, wyrażam Epideixis Wydawnictwo

6. Ćwiczenia relaksacyjne

Ćwiczenia relaksacyjne są zawsze dobrym pomysłem podczas zajęć. Wprowadź krótkie ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne, które pomogą uczniowi uspokoić się i skoncentrować, np. głębokie oddechy brzuchem, wdech i wydech licząc do trzech, czy wyobrażanie sobie spokojnego miejsca.
Możesz skorzystać również z wizualizacji dostępnych w  książce Możesz więcej niż myślisz. Jak opanować stres i czuć się lepiej w szkole i w życiuhttps://bluefingersbywiola.blogspot.com/2024/01/sposoby-na-radzenie-sobie-ze-stresem-u.html

Ciekawym sposobem na relaksacyje może też być wykorzystanie ćwiczeń z książki W poszukiwaniu spokoju. Dziennik uważności dla dzieci: https://bluefingersbywiola.blogspot.com/2022/09/w-poszukiwaniu-spokoju-dziennik.html


7. Diagnoza 

Podczas kilku pierwszych zajęć wykonuj również ćwiczenia, zabawy, aktywności diagnozujące. Dobierz narzędzia, ćwiczenia do wieku, ale też do diagnozy i zaleceń z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. 

Sfery i umiejętności, które warto sprawdzić to m.in.:
- motoryka duża i mała,
- percepcja wzrokowa,
- percepcja słuchowa,
- mowa,
- umiejętności szkolne: czytanie, pisanie, liczenie. 


    Pamiętaj, aby podczas zajęć rewalidacyjnych dostosować aktywności do indywidualnych potrzeb, umiejętności i zainteresowań ucznia oraz zapewnić atmosferę wsparcia i akceptacji. Mam nadzieję, że artykuł okazał się przydatny. Pamiętaj o aktywności w moich mediach społęczniościowych, to pomaga mi się rozwijać i dalej tworzyć treści.






niedziela, lutego 25, 2024

Dlaczego warto czytać z dzieckiem książki przyrodnicze?

Dlaczego warto czytać z dzieckiem książki przyrodnicze?
    Wprowadzenie młodych umysłów w fascynujący świat przyrody stanowi fundamentalny krok w ich intelektualnym rozwoju. Książki przyrodnicze oferują nie tylko wiedzę o różnorodności życia na Ziemi, ale również inspirują do poznawania, odkrywania i szacunku dla natury. Czytanie takich książek z dziećmi stwarza niepowtarzalną okazję do rozwijania ich ciekawości, empatii oraz zrozumienia złożonych związków występujących w przyrodzie. W niniejszym artykule przedstawię dwie książki, które każde dziecko powinno mieć na swojej półce.


    Książki, o których myślę stanowią doskonały sposób na wprowadzenie dzieci w fascynujący świat zwierząt, łącząc w sobie zabawę z nauką. Autorzy zgrabnie opowiadają o codziennych zachowaniach zwierząt, przybliżając ich życie w sposób dostosowany do poziomu zrozumienia najmłodszych czytelników.Warto czytać takie książki, ponieważ nie tylko rozwijają one zainteresowania dziecka naturą, ale także wspierają rozwój umiejętności obserwacyjnych, logicznego myślenia oraz kreatywności. Dodatkowo, przekazywana w nich wiedza może pomóc w kształtowaniu empatii i szacunku dla świata zwierząt.



    Jak śpią zwierzęta oraz Jak jedzą zwierzęta Octavio'a Pintos, Martin'a Iannuzzi oraz Wydawnictwa To Tamto to doskonałe narzędzia edukacyjne dla dzieci, które pozwalają im nauczyć się ciekawych faktów o zachowaniu zwierząt w sposób przystępny i interesujący.
Poprzez barwne ilustracje i przystępne opisy, dzieci mogą poznać różnorodność zachowań zwierząt podczas snu i jedzenia. Książki te nie tylko dostarczają wiedzy na temat zwyczajów zwierząt, ale również mogą zainspirować do dalszych badań i zgłębiania tematu natury.



    Wiele z zwyczajów zwierząt przedstawionych w książce było mi nieznane. Zainteresowało mnie, że np. mrówki ucinają sobie średnio w ciągu doby, aż 250 drzemek! Chętnie bym do nich dołączyła:) Albo fascynujące jest to, że krokodyle śpią z otwartym okiem, dzięki czemu wiedzą co dzieje się wokół nich. Wiedzieliście, że panda zjada 12-18 kilogramów bambusa dziennie i zajmuje jej to średnio 14 godzin?!Nie wiedziałam, że istnieje papugoryba, która zjada koralowce, aby pozyskać glony. I co ciekawe charakteryzuje ją obojnactwo następcze, to znaczy rodzi się jako samica, a umiera jako samiec lub na odwrót. Świat przyrody jest niezwykle fascynujący!


    Rekomenduję obie pozycje od tego wydawnictwa, bo to nie tylko świetne źródło wiedzy dla najmłodszych, ale także doskonała okazja do wspólnego spędzania czasu i rozmów o fascynującym świecie natury. Gorąco polecam te książki wszystkim rodzicom i nauczycielom, którzy pragną rozbudzić ciekawość i kreatywność dzieci.



Podstawowe informacje


Tytuł: Jak śpią zwierzęta oraz Jak jedzą zwierzęta
Autorzy: Octavio Pintos, Martin Iannuzzi
Wydawnictwo To Tamto
Wiek: 4+
Cena okładkowa: 49,99 zł


czwartek, lutego 22, 2024

Depresja- pomysły na lekcje wychowawcze dla klas 4-8

Depresja- pomysły na lekcje wychowawcze dla klas 4-8
W dzisiejszym świecie rozmawianie o zdrowiu psychicznym jest niezmiernie ważne, szczególnie gdy dotyczy to młodszych grup wiekowych. Depresja, choć czasem trudna do zrozumienia, jest rzeczywistością dla wielu ludzi, włączając w to dzieci i nastolatków. Wychowując młodzież, ważne jest, aby wyposażyć ich w narzędzia do rozumienia i radzenia sobie z własnymi emocjami oraz zdrowiem psychicznym. W związku z nadchodzącym Ogólnopolskim/Światowym Dniem Walki z Depresją przygotowałam kilka pomysłów na zajęcia z wychowawcą w temacie depresji. 
Pomysły sprawdzą się dla klas 4-8, choć może się też zainspirować wychowawca ze szkoły ponadpodstawowej. 
Potraktuj te pomysły jako o charakterze profilaktycznym. Może je zrealizować zarówno wychowawca, jak i pedagog szkolny, specjalny, czy psycholog. 




O depresji u dzieci i młodzieży pisałam również tutaj: https://bluefingersbywiola.blogspot.com/2022/10/depresja-u-dzieci-i-modziezy-gdzie.html

Daj znać, czy takie treści są dla Ciebie przydatne!

Pomysły na lekcje wychowawczą o depresji


1. Wyrażanie emocji
Zachęć uczniów do wyrażenia swoich aktualnych emocji, potrzeb za pomocą pracy artystycznej - może to być kolaż, rysunek, wiersz. Zachęć uczniów do zaprezentowania swoich dzieł, do dyskusji, słów wsparcia. 

2. Wymiana doświadczeń
Podziel uczniów na małe grupy i poproś ich, aby podzielili się sytuacjami, które sprawiają, że czują się smutni lub przygnębieni. Następnie poproś grupy o wymyślenie konstruktywnych sposobów radzenia sobie z takimi uczuciami. Każda grupa może następnie przedstawić swoje pomysły reszcie klasy.

3. Lepiej razem
Poproś uczniów, aby w parach wymyślili listę rzeczy, które mogą robić razem, aby podnieść sobie nastrój w trudnych chwilach. Może to być np. spacer, wspólne czytanie książki, granie w gry planszowe itp. Następnie niech pary podzielą się swoimi pomysłami z resztą klasy.
Warto też w ramach tego ćwiczenia zaprosić uczniów do dyskusji, do kogo mogą zwrócić się z problemem, na kogo mogą liczyć w trudnej sytuacji. 

4. Ćwiczenia relaksacyjne
Naucz uczniów podstawowych technik relaksacyjnych, takich jak głębokie oddychanie, proste ćwiczenia jogi, wizualizacje. Możesz wykorzystać książkę Możesz więcej niż myślisz. Jak opanować stres i czuć się lepiej w szkole i w życiu.

5. Dyskusja- burza mózgów
Wykorzystaj prezentację, omów czym jest depresja, jakie są objawy depresji, przypomnij gdzie uczniowie mogą szukać wsparcia. Pozwól na zadawanie pytań, dzielenie się doświadczeniem. 


Możesz zadać następujące pytania:
1. Czy kiedykolwiek czuliście się smutni lub przygnębieni przez dłuższy czas? Jak sobie z tym radziliście?
2. Co oznacza być w depresji? Czy słyszeliście o tym terminie wcześniej?
3. Jak depresja wpływa na codzienne życie i zachowanie człowieka?
4.Jak myślicie, dlaczego niektórzy ludzie nie mówią o swoich uczuciach i problemach emocjonalnych?
5. Jak myślicie, kogo dotyczy depresja?
6. Jakie są wasze sposoby radzenia sobie ze stresem i smutkiem? Czy działają one zawsze?
7. Czy uważacie, że ważne jest, aby mówić o swoich emocjach i szukać pomocy, gdy się czujemy przygnębieni? Dlaczego tak/nie?
8. Jak myślicie, co można zrobić, aby zmniejszyć stygmatyzację osób z depresją i poprawić dostęp do pomocy?

6. Plan działania
Poproś uczniów, aby w parach opracowali plan działania dla osoby zmagającej się z kryzysem. Niech obejmuje on kroki takie jak szukanie wsparcia, rozmowa z dorosłym zaufanym, korzystanie z zasobów internetowych lub telefonicznych, a także podejmowanie aktywności, które poprawiają nastrój.

7. Zbudujmy wspólnotę
Jestem zdania, aby do zajęć dołączyć jakieś ćwiczenie, zabawę, która integruje cały zespół. Wybierz aktywność, która będzie promowała współpracę, komunikację i budowanie relacji.
Takie ćwiczenie też może pokazać, jak ważne jest znaczenia wsparcia społecznego i zrozumienia, jak ważne jest otoczenie przyjaciół i rodziny w walce z depresją.

Oto kilka propozycji:
Mapa emocji- Poproś uczniów o narysowanie mapy swoich emocji. Niech przedstawiają na niej, jak się czują w różnych sytuacjach i co robią, gdy czują się przygnębieni. Następnie zachęć ich do dzielenia się swoimi mapami w grupach, by mogli porozmawiać o swoich doświadczeniach i znaleźć wspólne strategie radzenia sobie.
Korowód Pozytywnych Myśli- Poproś uczniów, aby stanęli w kręgu. Każdy uczestnik ma wymyślić jedną pozytywną myśl lub afirmację dotyczącą radzenia sobie z depresją. Następnie wszyscy uczniowie wykonują krok do przodu, wymieniając się pozytywnymi myślami na temat siebie i innych. To proste ćwiczenie może pomóc w budowaniu pozytywnej atmosfery i wzmacnianiu poczucia własnej wartości.
Jestem wdzięczna/y... - Poproś uczniów o napisanie listu dziękczynnego do siebie lub do kogoś innego. Mogą to być proste rzeczy, za które są wdzięczni w swoim życiu. Następnie można poprosić ochotników o przeczytanie swoich listów na głos lub umieszczenie ich na tablicy jako inspirację dla innych.
Drzewo wsparcia- Przygotuj dużą kartkę lub plakat w kształcie drzewa. Poproś uczniów, aby napisali lub namalowali na kartce, jakie osoby lub działania stanowią ich wsparcie w trudnych chwilach. Następnie umieść wszystkie kartki na drzewie, tworząc w ten sposób wizualną reprezentację wsparcia społecznego.


Pamiętaj, żeby po każdej aktywności zarezerwować czas na dyskusję i refleksję, aby uczniowie mogli dzielić się swoimi przemyśleniami i doświadczeniami. Dodatkowo, upewnij się, że każda aktywność jest prowadzona w taki sposób, aby podkreślić znaczenie empatii, zrozumienia i wsparcia dla osób zmagających się z depresją. Podczas tych zabaw i aktywności ważne jest stworzenie atmosfery akceptacji i szacunku, w której uczniowie mogą swobodnie dzielić się swoimi uczuciami i doświadczeniami. 

Jeśli pomysły podobają Ci się, napisz komentarz, udziel się w moich mediach społecznościowych. 



Copyright © bluefingersbywiola , Blogger