niedziela, października 31, 2021

"Zabawa w uważność" - recenzja

"Zabawa w uważność" - recenzja

W codziennym kontakcie z dziećmi w wieku wczesnoszkolnym zauważam coraz częściej, że dzieci nie radzą sobie z emocjami, trudniej jest im rozmawiać o swoich przeżyciach. Dodatkowo, coraz częściej narażane są na stres związany z edukacją, rywalizacją czy ambicjami osób dorosłych. Kolejnym dość ważnym elementem tego stanu rzeczy jest rozwój nowych technologii. Dzieci spędzają większą połowę swojego wolnego czasu ze smartfonem, komputerem, bo tylko to wydaje im się najbardziej atrakcyjne i to narzuca im też społeczeństwo. 

Kiedy ja byłam w ich wieku (a wcale to nie była epoka dinozaurów) odrabiałam prace domowe, uczyłam się z podręcznikiem, encyklopedią, szukałam odpowiedzi u osób dorosłych lub w bibliotece. Teraz szuka się rozwiązań u "wujka Googla". 

Nowe technologie, coraz szybsze tempo życia, zmiany społeczne (którym ciężko zapobiec) doprowadziły do tego, że dzieci coraz częściej mają trudności z umiejętnością skupienia uwagi i uważnego słuchania. Ma to też swoje konsekwencje w ich dorosłym życiu. Dzieci, które nie potrafią zrozumieć swoich emocji, doświadczeń, które przeżywają, w dorosłym życiu prawdopodobnie będą narażone na większy stres. Ponadto utrudnia to im też rozwój społeczny, emocjonalny i poznawczy. 

Uważność u dzieci czyli mindfulness



Po co dzieciom (i dorosłym) uważność? Coraz więcej badań naukowych potwierdza fakt, że to właśnie uważność i medytacja ułatwiają nabywanie umiejętności życiowych i tym samym pozwalają na empatyczne odczuwanie tego, co dzieje się w wokół nas, jak i w naszym wnętrzu. Stres, nadmiar obowiązków, brak czasu dla siebie, nowe technologie sprawiają, że coraz trudniej jest nam, ale też i dzieciom skupić się na tym, co istotne, czyli na uważności na swoje potrzeby, emocje, ale też i to, co dzieje się wokół nas. 

"Zabawa w uważność" to książka napisana w nurcie mindfulness, czyli uważności, koncentrowania swojej uwagi na bodźcach wewnętrznych i zewnętrznych w danej chwili. 

"Zabawa w uważność" czyli 60 oryginalnych gier i zabaw, któych celem jest rozwijanie umiejętności wglądu w siebie i w swoje emocje oraz medytacja dla dzieci, młodzieży i całych rodzin. Autorką książki jest Susan Kaiser Greenland, która w prosty sposób wplata wiedzę z zakresu psychologii, pedagogiki w zbiór praktycznych ćwiczeń i zabaw, które z łatwością można wykorzystać podczas zajęć z dziećmi w przedszkolu, szkole oraz w domu. 

Nauka skupienia uwagi

Książka opiera sie na nauce sześciu kompetencji, które są podstawowym fundamentem rozwoju uważności. Są to:

- skupienie, 

- wyciszenie,

- widzenie,

- przeformułowanie, 

- troskliwość,

- łączność. 



Wszystkie one współgrają ze sobą i odpowiednie ich wykorzystanie pozwala na uzyskanie świadomości procesów, które zachodzą w umyśle, odczuwanie poprzez zmysły tego, co dzieje się wokół, czego konsekwencją jest refleksja nad zachowaniem, które powinno być roztropne i współodczuwające (empatyczne dla siebie i innych). 

Ćwiczenia i zabawy umieszczone w książce są dobrane zgodnie z klasycznym treningiem medytacyjnym i jednocześnie są atrakacyjne dla dzieci, młodzieży. 

Ocena publikacji

"Zabawa w uważność" to ciekawa publikacja wydawnictwa Galaktyka. Porusza tematykę skupienia uwagi, uważności na swoje emocje i potrzeby innych. Dzięki zabawom przedstawionym w książce, dzieci, młodzież, ale i też dorośli mogą doświadczyć swojego bycia "tu i teraz". Uczą się, jak żyć w zgodzie ze sobą, jak  odpowiednio reagować na sytuacje, których doświadczają w sposób współodczuwający, empatyczny. 

Książkę polecam szczególnie nauczycielom, pedagogom i psychologom szkolnym oraz rodzicom. 

Propozycje zabaw można wykorzystać jako element podczas zajęć, można również realizować je podczas zajęć dodatkowych. A co najciekawsze, można je realizować w zaciszu domu, ogródka. 

Ćwiczenia są odpowiednie dla wszystkich dzieci i młodzieży. W zależności od wieku można je swobodnie modyfikować. Ponadto autorka podaje wskazówki, w jaki sposób przeprowadzić daną zabawę, w jaki sposób rozpocząć pracę z dziećmi w nurcie mindfulness. 

Jestem zdecydowanie na tak takim publikacjom! Mam nadzieję, że pojawi się coraz więcej tak ciekawych książek. Może znacie jakieś? 

Co myślicie o mindfulness i medytacji dla dzieci? 


niedziela, października 03, 2021

Wczesne wspomaganie rozwoju w praktyce

Wczesne wspomaganie rozwoju w praktyce

W tym krótkim artykule znajdziesz podstawowe informacje dotyczące wczesnego wspomagania rozwoju. Wiele z Was spotyka się zapewne z tego typu zajęciami, szczególnie nauczycielki/nauczyciele edukacji przedszkolnej i dzięki Waszej inicjatywie postanowiłam tą wiedzę usystematyzować. Mam nadzieję, że artykuł okaże się dla Was przydatny i, że podzielicie się nim z innymi :)




Wczesne wspomaganie rozwoju- definicja

Najlepszą i najbardziej obrazową definicją wczesnego wspomagania stworzył mój były profesor Andrzej Twardowski z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. 

"Wczesne wspomaganie rozwoju jest procesem planowych i systematycznych oddziaływań mających na celu ukształtowanie takich wzorców interakcji między opiekunami a dzieckiem, które najbardziej sprzyjają usprawnianiu jego funkcjonowania fizycznego, psychicznego i społecznego. Oddziaływania prowadzone są przez zespół specjalistów w ścisłej współpracy z rodziną i obejmują dzieci zagrożone niepełnosprawnością oraz niepełnosprawne od chwili wykrycia zagrożenia lub stwierdzenia niepełnosprawności do podjęcia nauki w szkole"

W rozumieniu powyższej definicji wczesne wspomaganie rozwoju skierowane jest do czterech grup adresatów. Są nimi:

- dzieci, które urodziły się z niepełnosprawnością np. z wadami genetycznymi, uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego, wadami narządów zmysłów. Niepełnosprawność stwierdza się bezpośrednio po urodzeniu lub w pierwszych dniach życia. 

- dzieci, które urodziły się zdrowe i ich rozwój przebiegał prawidłowo, ale w wyniku pewnych zdarzeń, rozwój został zaburzony np. z powodu choroby, wypadku, urazu, itd. 

- dzieci zagrożone niepełnosprawnością z powodu opóźnień lub zaburzeń rozwoju w jednej lub kilku sferach.

- dzieci zagrożone niepełnosprawnością z powodu nieprawidłowego przebiegu ciąży, niskiej wagi urodzeniowej, komplikacji porodowych lub niekorzystnych warunków środowiskowych. Są to tzw. „dzieci ryzyka”.

Upraszczając, wczesne wspomaganie rozwoju to działania, które obejmują dzieci ze stwierdzoną niepełnosprawnością lub z tzw. "grupy ryzyka" i ich rodzin  od momentu stwierdzenia niepełnosprawności, nieharmonijnego rozwoju do momentu rozpoczęcia nauki w szkole. 


Wczesne wspomaganie- aspekty prawne

1. Dla kogo? 

Dla dzieci z opinią o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju wydaną przez Poradnię Psychologiczno- Pedagogiczną oraz ich rodzin. 

2. Za ile? 

WWR jest całkowicie bezpłatne. Zajęcia z WWR są dotowane z ministerstwa, w związku z czym mogą być organizowane zarówno w placówkach publicznych, jak i prywatnych tj:

  • prywatne oraz publiczne przedszkola i szkoły podstawowe,
  • szkoły specjalne,
  • specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze i wychowawcze,
  • placówki rewalidacyjno-wychowawcze,
  • poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym specjalistyczne, w których powołano zespół wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.
W uzasadnionych przypadkach zajęcia z WWR mogą być prowadzone w domu rodzinnym (szczególnie dla dzieci do lat 3).

3. Kto odpowiada?

Za organizację WWR odpowiada powołany zespół, w którego w skład wchodzą   osoby posiadające przygotowanie do pracy z małymi dziećmi o zaburzonym rozwoju psychoruchowym:
a) pedagog posiadający kwalifikacje odpowiednie do rodzaju niepełnosprawności dziecka;
b) psycholog;
c) logopeda;
d) lub inni specjaliści w zależności od potrzeb dziecka i rodziny. 

4. Wymiar zajęć

    Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania organizuje się w wymiarze od 4 do 8 godzin w miesiącu. W przypadkach uzasadnionych potrzebami dziecka i jego rodziny miesięczny wymiar godzin zajęć w ramach wczesnego wspomagania może być wyższy niż 8 godzin. Zwiększenie liczby godzin wymaga zgody organu prowadzącego jednostkę systemu oświaty, w której dziecko realizuje zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju.

Zajęcia w ramach WWR prowadzone są indywidualnie z dzieckiem i jego rodziną. W uzasadnionych przypadkach mogą być prowadzone w grupie 3 osób. 

5. Zadania zespołu WWR
1) ustalenie, na podstawie diagnozy poziomu funkcjonowania dziecka zawartej w opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, kierunków i harmonogramu działań podejmowanych w zakresie wczesnego wspomagania i wsparcia rodziny dziecka, uwzględniających rozwijanie aktywności i uczestnictwa dziecka w życiu społecznym oraz eliminowanie barier i ograniczeń w środowisku utrudniających jego funkcjonowanie;
2) nawiązanie współpracy z:
a) przedszkolem, inną formą wychowania przedszkolnego, oddziałem przedszkolnym w szkole podstawowej, do którego uczęszcza dziecko, lub innymi podmiotami, w których dziecko jest objęte oddziaływaniami terapeutycznymi, w celu zapewnienia spójności wszystkich oddziaływań wspomagających rozwój dziecka,
b) podmiotem leczniczym w celu zdiagnozowania potrzeb dziecka wynikających z jego niepełnosprawności, zapewnienia mu wsparcia medyczno-rehabilitacyjnego i zalecanych wyrobów medycznych oraz porad i konsultacji dotyczących wspomagania rozwoju dziecka,
c) ośrodkiem pomocy społecznej w celu zapewnienia dziecku i jego rodzinie pomocy, stosownie do ich potrzeb;
3) opracowanie i realizowanie z dzieckiem i jego rodziną indywidualnego programu wczesnego wspomagania, z uwzględnieniem działań wspomagających rodzinę dziecka w zakresie realizacji programu oraz koordynowania działań osób prowadzących zajęcia z dzieckiem;
4) ocenianie postępów oraz trudności w funkcjonowaniu dziecka, w tym identyfikowanie i eliminowanie barier i ograniczeń w środowisku utrudniających jego aktywność i uczestnictwo w życiu społecznym;
5) analizowanie skuteczności pomocy udzielanej dziecku i jego rodzinie, wprowadzanie zmian w programie, stosownie do potrzeb dziecka i jego rodziny, oraz planowanie dalszych działań w zakresie wczesnego wspomagania.

6. Program zajęć

Program WWR powinien określać:
1) sposób realizacji celów rozwojowych ukierunkowanych na poprawę funkcjonowania dziecka, wzmacnianie jego uczestnictwa w życiu społecznym i przygotowanie do nauki w szkole, eliminowanie barier i ograniczeń w środowisku utrudniających funkcjonowanie dziecka, w tym jego aktywność i uczestnictwo w życiu społecznym;
2) wsparcie rodziny dziecka w zakresie realizacji programu;
3) w zależności od potrzeb - zakres współpracy z innymi podmiotami;
4) sposób oceny postępów dziecka.

W powyższym programie powinien znaleźć się arkusz obserwacji z poniższymi danymi: 
1) imię i nazwisko dziecka;
2) numer opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka oraz datę wydania tej opinii;
3) ocenę sprawności dziecka w zakresie: motoryki dużej, motoryki małej, percepcji, komunikacji, rozwoju emocjonalnego i zachowania;
4) ocenę postępów oraz trudności w funkcjonowaniu dziecka, w tym identyfikowanie i eliminowanie barier i ograniczeń w środowisku utrudniających jego aktywność i uczestnictwo w życiu społecznym;
5) informacje dotyczące poszczególnych zajęć realizowanych w ramach wczesnego wspomagania.

Źródło prawne:  Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci.


Wczesne wspomaganie rozwoju- czyli co?

Głównym celem terapii WWR jest wyrównywanie szans w rozwoju różnych umiejętności dzieci z niepełnosprawnościami i dzieci z tzw. "grupy ryzyka". W ramach WWR, w zależności od potrzeb organizowana jest:

- integracja sensoryczna,

- rehabilitacja, 

- fizjoterapia, 

- terapia psychologiczna,

- terapia pedagogiczna,  

- terapia logopedyczna, 

- logorytmika, 

- terapia ręki,

- itd. 


Zadaniem WWR jest między innymi stymulowanie zaburzonych funkcji, wspieranie ogólnego rozwoju dziecka, korygowanie nieprawidłowości w rozwoju. Terapia WWR obejmuje również wsparcie dla rodziny dziecka, o czym pisałam wcześniej. 

WWR a dziecko

Terapia WWR ma pozytywny wpływ na rozwój dziecka oraz jego rodziny. Warto podkreślić, że terapia ta obejmuje (a raczej powinna) konsultacje z rodzicami/ opiekunami, dawanie im wskazówek, wsparcie. 

Dzieci uczestniczące w terapii WWR najczęściej:

- stają się sprawniejsze ruchowo, emocjonalnie, psychicznie,

- szybciej uczą się samoobsługi, 

- są lepiej przygotowane do rozpoczęcia nauki w szkole, 

- łatwiej nawiązują kontakty z dorosłymi i rówieśnikami,

- lepiej odnajdują się w nowym środowisku. 


Mam nadzieję, że rozwiałam trochę Waszych wątpliwości dotyczące WWR. Jeśli macie jeszcze jakieś pytania, zapraszam na Facebooka, Instagrama. Po większą dawkę inspiracji odsyłam Was na YouTube i Pinterest


Podstawa prawna WWR:

  • Rozporządzenie MEN z dn. 24 sierpnia 2017 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci.
  • Ustawa z dn. 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.).
  • Ustawa z dn. 14 grudnia 2016 r. Prawo Oświatowe.
  • Rozporządzenie MEN z dn. 07 września 2017r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno- pedagogicznych.

Bibliografia:

Twardowski A. (2014), Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci z niepełnosprawnościami w środowisku rodzinnym, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, wyd. 2 .

Copyright © bluefingersbywiola , Blogger