Zabawy integracyjne cz. 2

Do zabawy potrzebny miły towarzysz i natchnienie, więc swoboda.

Janusz Korczak

Zapraszam Was do drugiej części zabaw integracyjnych. Gdyby Wam nie udało się przeczytać pierwszej  z nich, zapraszam tutaj:  ZABAWY INTEGRACYJNE CZ. 1

Zabawy te można wykorzystać w różnych grupach i klasach. Na pewno świetnie sprawdzą się jako przerywnik w lekcjach lub na początku formowania się grupy jako element pozwalający poznać się wzajemnie :) Dajcie znać w komentarzu jakie są Wasze ulubione zabawy integracyjne :) lub która podana przeze mnie Wam się najbardziej podoba :)

1. Gra w imiona

Dzieci siadają w kręgu. Pierwsza osoba mówi nazywam się… . Następna mówi: nazywam się …., a to jest …… i wskazuje swojego poprzednika. Przedstawiają się wszyscy siedzący w kręgu. Przy drugim okrążeniu do imienia można dodać coś charakterystycznego o danej osobie, np.: jestem wesoła Ania, a to jest smutny Miłosz.

2. Wszyscy ci, którzy ………

Dzieci siedzą w kręgu na krzesłach. Jeden uczestnik zabawy jest bez krzesła i staje w środku kręgu. On podaje hasła np.: wszyscy ci, którzy lubią zupę pomidorową. Wstają wtedy te osoby, które lubią zupę pomidorową i muszą zmienić swoje dotychczasowe miejsce. Osoba wydająca polecenia korzysta z okazji i w trakcie chwilowego zamieszania zajmuje wolne miejsce.

Inne polecenia:

- wszyscy ci, którzy mają na sobie coś czerwonego,

- wszyscy ci, którzy lubią cukierki,

- wszyscy ci, którzy mają siostrę,

- wszyscy ci, którzy mają długie włosy,

- wszyscy ci, którzy mają rower itp.

3. Ludzie do ludzi

Dzieci dobierają się parami. Osoba, która nie ma pary, kontroluje wykonanie i kieruje pracą dzieci mówiąc np.: nos do nosa, plecy do pleców, ręka do nogi itp. Kiedy powie: ludzie do ludzi, każdy uczeń zmienia swojego partnera. Zmienia się także osoba wydająca polecenia. Osoba, która zostanie bez pary, kontynuuje zabawę.

4. Otwarty krąg

Dzieci siadają w kręgu. Każde z nich kończy zdania:

- najlepsza rzecz, która zdarzyła mi się w tym tygodniu …………

- gdybym był zwierzęciem, to byłbym …..bo ….

- gdybym był owocem, to byłbym … bo ….

- gdybym był kwiatem to byłbym .... bo …..

- gdybym był sławną osobą, to byłbym …. bo…

- chciałbym napisać książkę o ……….

- od grupy oczekuję ……………..

- lubię gdy ………….

5. Walki kogutów

Uczniowie dobierają się parami. Zakładają ręce do tyłu i próbują wytrącić z równowagi swojego partnera. Następnie pary chwytają się pod rękę na haczyk (wolna ręka z tyłu). Skacząc na jednej nodze walczą z drugą parą. Potem trójki przeciwko trójkom, czwórki przeciwko czwórkom itd., aż dwa rzędy będą się przepychać. Prowadzący przypomina dzieciom o zachowaniu bezpieczeństwa podczas zabawy.

6. Pomnik grupy

Dzieci siadają w kole. Jeden uczeń wychodzi na środek i przyjmuje pozycję, zastygając w „posąg”. Grupa nadaje rzeźbie tytuł. Następny uczeń dołącza do osoby stojącej na środku i dodaje swój układ do pierwotnej rzeźby. Dzieci nadają jej nowy tytuł. Można kontynuować tworzenie rzeźby tak długo, póki nie powstanie pomnik całej grupy.

7. Łańcuch przyjaźni

Dzieci chwytają się za ręce, tworząc długi łańcuch przyjaźni. Osoba, która jest na początku łańcucha wykonuje polecenia podawane przez prowadzącego ( np. prowadź łańcuch powoli,

prowadź w całkowitej ciszy, prowadź szybko, prowadź skacząc na jednej nodze, prowadź w rytm melodii itp.) Polecenia podawane są szybko i po chwili następuje zmiana prowadzącego.

8. Moje prawe miejsce jest wolne...

Dzieci stoją w miejscu, blisko siebie. Tylko w jednym miejscu krąg jest przerwany. Osoba, która ma wolne miejsce z prawej strony rozpoczyna zabawę mówiąc: Moje prawe miejsce jest puste, zapraszam Maćka jako koguta. Osoba zaproszona musi jak najszybciej zająć wolne miejsce naśladując zwierzę. Teraz rozpoczyna zabawę ta osoba, która ma prawą stronę wolną. 

9. Krótkie polecenia w ruchu

Dzieci poruszają się w takt muzyki. W krótkich odstępach czasu wyłączam muzykę i wydaję krótkie polecenia, które uczestnicy wykonują. Gdy wszyscy zachowają się zgodnie z poleceniem, włączam muzykę. 

Polecenia: 

• uściśnij jak najwięcej dłoni, 

• popatrz w oczy kolegi lub koleżanki, 

• powiedź coś miłego koledze lub koleżance, 

• uściśnij jak najwięcej kostek u nogi,

 • złap kolegę lub koleżankę,

 • uściśnij jak najwięcej dłoni i powiedź: "Cześć", 

• naśladuj kelnerkę z pełną tacą szklanek, 

• podskocz do góry i krzyknij "Hura". 

10. Kto Cię woła? 

Jedna z osób odwraca się od grupy. Wyznaczony uczeń szeptem woła tę osobę po imieniu. Odwrócona próbuje odkryć, kto ją woła, poznając rówieśnika jedynie po jego cichym głosie, nie odwracając się.

11. Jajko, kura, superkura

Zabawa jest bardzo prosta, a jednocześnie dostarcza wiele śmiechu. :) Każdy z uczestników swobodnie chodzi po wyznaczonym terenie – wszyscy są „jajkiem”. Pokazują to trzymając przed sobą zaciśniętą pięść. Na sygnał prowadzącego, każde jajko szuka innego jajka i w parach grają w papier, kamień, nożyce. Osoba, która wygra staje się pisklakiem. Przykłada dłoń do ust, robiąc z nich „dziubek”. Teraz szuka ona innego pisklaka, z którym może zagrać. Natomiast osoba, która przegrała, nadal jest jajkiem i może szukać innego jajka, z którym może zagrać.

Gdy wygra, któryś z pisklaków, staje się kurą – robi sobie grzebień z dłoni na czubku głowy. Można wprowadzić zasadę, że jeśli nastąpi remis, należy poszukać innego gracza.

Zasada jest taka, że każde ze stadiów – jajko, pisklak, kura, mogą grać tylko ze sobą, czyli jajko z jajkiem, pisklę z pisklakiem , kura z kurą.

Kura, która wygra pojedynek, staje się superkurą, staje w miejscu i unosi rękę do góry. W tym momencie możemy zakończyć grę. Jeśli gra większa liczba graczy, możemy ustalić np. limit 5 superkur.